Ο Γιώργος Περρής, λίγο πριν εμφανιστεί στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, βρέθηκε στην εκπομπή της Φαίης Σκορδά και μίλησε για τη ζωή του.
Με μια ασταμάτητη μουσική πορεία εκτός συνόρων, ο γνωστός τραγουδιστής παραδέχθηκε πως η σχέση του με την Ελλάδα δεν παύει να είναι "ορμητήριο" για νέους στόχους. "Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις την άγκυρα στον τόπο σου. Γιατί αυτό είναι που σου δίνει τη δύναμη να μη φοβάσαι να πας οπουδήποτε αλλού. Και πια δεν σου κρύβω, μιας και έχω πατήσει τα 40, έχω αποφασίσει στη ζωή μου πως δεν θέλω άλλο φόβο. Καθόλου φόβο! Θέλω να ζήσω τη ζωή μου άφοβα" είπε ο ίδιος.
Χωρίς να κρύβεται πίσω από προσχήματα, ο Γιώργος Περρής παραδέχθηκε πως αυτός ο φόβος τον έκανε ένα πολύ μοναχικό παιδί αλλά και έναν ιδιαίτερα ντροπαλό ενήλικα. "Από τη μέρα που γεννήθηκα νομίζω είχα φόβο. Έπαιξε ρόλο ένα πολύ δύσκολο διαζύγιο των γονιών μου. Ήμουν 5 ετών. Ήταν πολύ βίαιο διαζύγιο και μου άφησε πάρα πολλά τραύματα. Υπήρχε ένας πολύ έντονος ψυχολογικός πόλεμος ανάμεσα στους γονείς μου και τα παιδιά -εγώ και ο αδελφός μου δηλαδή- ήμασταν πιόνια αυτού του πολέμου. Αυτό στη συνέχεια με έκανε ένα πολύ μοναχικό παιδί, να μη ξέρω τα πατήματά μου. Εκεί ήρθε η μουσική στη ζωή μου, που ήταν η διέξοδός μου, το μοναδικό σημείο που μπορούσα να πιαστώ και να έχω αποκούμπι. Και δεν με πρόδωσε ποτέ η μουσική! Τότε έμεινα με τη μητέρα μου. Τώρα η σχέση μας είναι πολύ καλύτερη, περνάει ο καιρός. Δεν σου κρύβω ότι μεγάλο ρόλο παίζει και η ψυχανάλυση. Έκανα από τα 35 μου και κάνω ακόμα, τα τελευταία 6 χρόνια. Με βοήθησε πάρα πολύ στο να συμφιλιώσω κάποια πράγματα και μέσα μου και με την οικογένειά μου. Κυρίως με τον εαυτό μου" ανέφερε μιλώντας με τη Φαίη Σκορδά, ενώ συμπλήρωσε: "Είμαι ένα πολύ ντροπαλό άτομο από τη φύση μου, μπορεί να σε δω κάπου και να μη σε χαιρετήσω από ντροπή. Ωστόσο, από τη ντροπή μου κάθομαι σε μια γωνιά και δεν μιλάω. Η ψυχανάλυση με βοήθησε να ανοιχτώ πολύ. Και η δουλειά βέβαια, η εμπειρία, τα ταξίδια".
Τελικά η ζωή απέναντι στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι τόσο εξελιγμένη στο εξωτερικό; "Παρά την εντύπωση που έχουμε ότι στο εξωτερικό όλα είναι πολύ πιο μπροστά, στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο όσο νομίζουμε. Γι' αυτό και υπάρχει ακόμα η ανάγκη να γίνει Pride. Σε κάποιες χώρες είναι όντως πιο προχωρημένα, αλλά σημασία έχει τι κάνουμε και τι λέμε εμείς. Το νομοσχέδιο που πέρασε είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι αρκετό και ότι δεν υπάρχει λόγος για Pride" απάντησε εκείνος, εξηγώντας: "Και το coming out που έκανα δημόσια πρόπερυσι για αυτό τον λόγο το έκανα. Για να μιλήσουμε, να υπάρχει αυτή η συζήτηση δημόσια. Ο ένας να βοηθάει τον άλλο. Η αλλαγή μόνο έτσι έρχεται, από το σπίτι".
Μιλώντας για αυτή του την απόφαση πάντως, ο Γιώργος Περρής τόνισε: "Στο σπίτι μου το είπα στα 18. Πρώτα το είπα στην κολλητή μου φίλη. Ήταν κάτι που δυσκολευόμουν πάρα πολύ να αποδεχθώ, οπότε δεν το είχα πει σε κανένα νωρίτερα. Είχα πολύ μεγάλη δυσκολία, ειδικά στα τέλη του 80 και αρχές 90 ήταν πολύ ταμπού. Δεν συζητιόταν αυτό, δεν είχα κάποιο παράδειγμα στη δημόσια σφαίρα. Η νοοτροπία τότε ήταν κάνε ό,τι θες αλλά μη μιλάς, κράτα το κρυφό. Αυτό υποσυνείδητα σε κάνει να πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι λάθος μέσα σου, κάτι δεν πάει καλά. Θυμάμαι και τη μέρα που το είπα στην καλύτερή μου φίλη -που εκείνη το προκάλεσε και θα της το χρωστάω για πάντα επειδή ήταν πολύ μεγάλη ανακούφιση- αλλά και βεβαίως τη μέρα που το είπα στη μητέρα μου".
Πώς αντέδρασε η μαμά του στην ανακοίνωση αυτή; Ο ίδιος δήλωσε: "Αντέδρασε σχετικά ψύχραιμα. Μου είπε πως το φανταζόταν, το υποπτευόταν. Μετά και εκείνη σκεφτόταν "μήπως φταίω εγώ, μήπως εγώ σε ώθησα σε κάτι τέτοιο”. Βγήκε ενοχή. Αλλά αυτά με τον χρόνο απαλύνονται και όλα παίρνουν τη διάσταση που πρέπει να πάρουν. Γιατί το νόημα στην εποχή που ζούμε δεν πρέπει να μας αφορά τίποτα από όλα αυτά. Για αυτό αντιδρώ όταν λένε "ο ανοιχτά gay τραγουδιστής". Όλα αυτά είναι στεγανά που πρέπει να φύγουν. Είναι απλά ένα στοιχείο του χαρακτήρα σου".
Τέλος, για το ενδεχόμενο να κάνει τη δική του οικογένεια, είπε: "Ναι, θα ήθελα! Ακόμα δεν το δρομολογώ με τίποτα. Αν είμαι τυχερός και μού τα φέρει έτσι η ζωή, θα το ήθελα".