Ο Γιώργος Παπαγεωργίου παραχώρησε συνέντευξη στη Μαρία Λυσάνδρου για το περιοδικό "Plan Be".
Ο γνωστός ηθοποιός δήλωσε αρχικά ότι είναι ένας πολύ εσωτερικός άνθρωπος: "Έχω μια αρχή στη ζωή μου: Δεν θέλω να γίνω αυτό που λένε "κλειστό στρείδι", να μην είμαι, δηλαδή, ένας άνθρωπος που δεν ανοίγεται στους ανθρώπους του. Ή, όταν μπαίνω σε μια δημιουργική διαδικασία, να μην μπορώ να εξωτερικεύσω κάποιες μύχιες σκέψεις ή, εν πάση περιπτώσει, μία προσωπική ιστορία που, αν αξιοποιηθεί σωστά δημιουργικά, μπορεί να αποδειχθεί και απελευθερωτικό. Διότι αυτό, πέρα από το ότι λειτουργεί σαν βάλσαμο για σένα, γιατί εξωτερικεύεις κάτι δικό σου και το κάνεις Τέχνη, κάνει καλό και στους άλλους, γιατί δείχνεις μια ειλικρίνεια με την οποία και εκείνοι συνδέονται. Από εκεί και πέρα, βέβαια, εννοείται ότι πολλά πράγματα, που μπορεί να λειτουργήσουν για σένα σαν ένας μοχλός δημιουργικός, οφείλουν να παραμένουν κρυφά. Αλλιώς είναι λίγο σαν να "ξεπουλάς" την ψυχή σου".
Και πρόσθεσε: "Έχω πάρει μια αρχή από τον μπαμπά μου: Γενικώς είμαι πολύ εχέμυθος. Αν μου εμπιστευτεί κάποιος κάτι, ξέρει ότι δεν θα το μάθει κανείς. Αυτό το πράγμα εγώ το θεωρώ μία πολύτιμη αρετή. Ζούμε σε μια εποχή ακραίου κουτσομπολιού. Τα τελευταία πολλά χρόνια, όσο εγώ τουλάχιστον θυμάμαι αυτές τις "κίτρινες" εκπομπές, δυστυχώς το πράγμα πάει από το κακό στο χειρότερο. Και δεν θέλω να είμαι κακός με τους δημοσιογράφους, αυτό δεν είναι κάτι που ξεκίνησε με τις "κίτρινες" εκπομπές. Και στα χωριά υπήρχε αυτό από παλιά – αλλά εκεί δεν είχαν και κάτι άλλο να κάνουν… Εδώ η γιαγιά μου μού έλεγε μια ιστορία, που είχε βγει ραντεβού με τον παππού μου και, επειδή δεν ήταν ακόμα αρραβωνιασμένοι, τους συζητούσε το χωριό! Τώρα το φαινόμενο αυτό έχει διογκωθεί, φτάνοντας σε τεράστια κοινωνική διεύρυνση, ακόμα και στις μεγαλουπόλεις. Εγώ προσπαθώ πολύ να αντιστέκομαι σ' αυτό. Θεωρώ ότι η εχεμύθεια είναι αρετή – η εχεμύθεια, όχι η μυστικοπάθεια. Πιστεύω, λοιπόν, ότι αυτή η διεύρυνση του gossip είναι μία τιτανοτεράστια σπατάλη ενέργειας χωρίς κανένα λόγο – κανένα λόγο απολύτως!".
Ο ίδιος θα κάνε το πολιτικό του σχόλιο στα social media. Έχει κόστος αυτό; Ο Γιώργος Παπαγωργίου απάντησε πάνω σε αυτό: "Ευτυχώς δεν είμαστε στον Εμφύλιο ή στη χούντα, για να πρέπει να επιλέξεις στρατόπεδο, δεν τίθεται καν θέμα ζωής και θανάτου. Το να θεωρώ ότι, επειδή είμαι καλλιτέχνης, δεν μπορώ να λειτουργώ ως πολιτικό ον, είναι κάτι που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Εγώ διαχωρίζω τη θέση μου από αυτό. Όταν τοποθετούμαι πολιτικά, δεν είμαι ένας καλλιτέχνης – είμαι ο Γιώργος. Είμαι ένας πολίτης αυτής της χώρας, που ψηφίζω, που πληρώνω φόρους, που είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου και έχω δικαίωμα λόγου. Είμαι ένα ελεύθερο ον! Δεν είμαστε στο "1984" του Όργουελ… Δεν νιώθω ότι έχω λόγο να φοβάμαι να πω τη γνώμη μου. Αντιθέτως, αν δεν υπήρχαν και τα social media, ίσως να μιλούσαμε για την εποχή στην οποία δεν υπάρχει ούτε χαραμάδα ελευθερίας λόγου στα συστημικά media. Το βλέπουμε να συμβαίνει, είναι πια πασιφανές – κι είναι και κακό marketing!".
Όσον αφορά το Γλυκάνισο", τη σειρά του ΣΚΑΪ στην οποία πρωταγωνιστεί, ο Γιώργος Παπαγωργίου ανέφερε: "Υπήρξαν αρχικά κάποιες αντιδράσεις, αλλά μετά ισορρόπησαν τα πράγματα, γιατί κατάλαβαν όλοι ότι αυτή η ιστορία δεν είχε σκοπό να προπαγανδίσει υπέρ καμίας πλευράς, αλλά να παρουσιάσει μία ιστορία αμιγώς ανθρώπινη. Ήθελε να δείξει πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, χωρίς αυτά τα κοινωνικο-πολιτικά και θρησκευτικά από πίσω. Εν πάση περιπτώσει, we came in peace. Τώρα, αν κάποιος εξαγριώνεται και μόνο στο άκουσμα ή στην όψη ενός ξένου, αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Ακόμα και στην Τέχνη λέμε ότι δεν πρέπει να σε αφορά η γνώμη του συνόλου, γιατί είναι αδύνατο να τους ικανοποιήσεις όλους. Αν το κάνεις, κάτι δεν πάει καλά – μάλλον είσαι λίγο πονηρός… Θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου ένα συγκεκριμένο κοινό. Είναι σαν να λες 'εγώ τώρα θα φτιάξω μια ωραία γραβάτα', θα τη σχεδιάσω να έχει ένα πολύ ωραίο ύφασμα, να έχει ωραίο σχέδιο. Ε, ξέρω ότι θα απευθυνθώ σ' αυτούς που φοράνε γραβάτες – άνδρες ή γυναίκες, δεν έχει σημασία! Αν κάποιος δεν φοράει και κυκλοφορεί με το πουκαμισάκι, δεν είναι γι' αυτόν. Θέλουν λίγο ψυχραιμία τα πράγματα, καμιά φορά…".