Ο Γιώργος Αμούτζας παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη στον Μιχάλη Ροδόπουλο για το περιοδικό "ΟΚ!".
Ο γνωστός πρωταγωνιστής αναφέρθηκε μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον κακοποιητικό λόγο απέναντι σε δημόσια πρόσωπα, μέσα στα κοινωνικά δίκτυα.
Ο ίδιος δεν κρύβει πως επηρεάστηκε με την πρώτη φουρνιά, και διερωτάται γιατί τα εν λόγω σχόλια μπαίνουν κάτω από το χαλί. "Αφορά μόνο τους επωνύμους. Οπότε όλοι οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται να τους βοηθήσουν. Δεν τους νοιάζει ίσως" απαντά στο ερώτημά του.
Μιλάει και το Twitter, βέβαια, την ώρα που προβάλλεται ο "Σασμός".
Νομίζω πάντως ότι οι σεναριογράφοι το διασκεδάζουν όλο αυτό και τα κάνουν επίτηδες. Δεν εξηγείται αλλιώς να έχει βούιξε, για παράδειγμα, το Twitter για τον κολλητό μου φίλο, "αυτός ο Μανώλης, δηλαδή, πρέπει να είναι πίσω από ένα δέντρο ότι κι αν συμβεί;" και να συνεχίζουν πάλι να τον βάζουν πίσω από ένα δέντρο. Αλλά τι ήθελες να με ρωτήσεις; Αν επηρεάζομαι από τα tweets; Ναι, από όλους αυτούς τους ανώνυμους χρήστες. Δεν ήταν πάντα καλά τα σχόλια του Twitter. Εγώ είχα λίγο και την ανωριμότητα και στην αρχή τα διάβαζα αρκετά. Με επηρέασαν και κάποια αρνητικά σχόλια.
Τα οποία ήταν αιχμηρότατα.
Ναι, από ένα σημείο και μετά δεν είχαν ανθρωπιά καθόλου. Επηρεάστηκα όντως. Και μετά αντιλαμβάνεσαι ότι ο χρήστης, ας πούμε, "το αιχμηρό κλαδί που έπεσε από το δέντρο" έγραψε ότι είσαι ο πιο αποτυχημένος ηθοποιός που έχω δει στη ζωή μου. Πραγματικά, ο καημένος δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει.
Δηλαδή σκέψου, αλήθεια, ότι ένα τόσο όμορφο βράδυ, της τόσο ωραίας ζωούλας σου που θα μπορούσες να κάνεις τόσα διαφορετικά πράγματα με αγαπημένους ανθρώπους, με φίλους, εσύ κάθεσαι τόσο μίζερα πίσω από ένα πληκτρολόγιο για να γράψεις ανώνυμα ότι είμαι ο χειρότερος ηθοποιός που έχεις δει. Είναι λίγο κρίμα. Στην αρχή βέβαια που είσαι άπειρος, νομίζεις ότι αυτό που γράφει ένας κακομοίρης είναι η γνώμη όλης της Ελλάδας.
Μετά έρχονται οι παλιότεροι και μου λένε, "ρε συ, να σου πω τι έχουν γράψει για μένα; Για το σπίτι μου, για τη μάνα μου και την οικογένειά μου. Μου έλεγαν, "να πεθάνεις. Εξαφανίσου. Πήγαινε να αυτοκτονήσεις"".
Αυτός είναι ο φασισμός των social media.
Απορώ πώς δεν έχουμε αναφερθεί ακόμα σε αυτό με κάποιο κίνημα. Γιατί, ας πούμε, με το metoo είδα να γίνονται σπουδαία πράγματα πανελλαδικά. Αυτό γιατί το ξεχάσαμε; Γιατί ίσως δεν τους αφορά όλους. Αφορά μόνο τους επωνύμους. Οπότε όλοι οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται να τους βοηθήσουν. Δεν τους νοιάζει ίσως. Δεν αφορά τόσο πολύ όλο τον κόσμο για να ασχοληθούν και να το καταδικάσουν ίσως. Δεν βρίσκω άλλη εξήγηση. Γιατί κατά τα άλλα το θεωρώ ποινικά κολάσιμο. Αν έρθω κάπου σε ένα μαγαζί, στον δρόμο, οπουδήποτε και σε βρίσω με τον χειρότερο τρόπο, έχεις δικαίωμα να μου κάνεις μήνυση, δεν μπορείς να με βρεις κιόλας. Και στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να απευθυνθείς, θα σου πουν "σου κλέψανε τους κωδικούς; Όχι. Ωραία, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Σβήσε το σχόλιο του αν σε ενοχλεί".