Την πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά από καιρό παραχώρησε ο Γιάννης Βούρος στο 'Στούντιο 4".
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Αναγνωστόπουλο για τη ζωή του αλλά και για τον ρόλο που διαδραμάτισε ο έρωτας μέσα σε αυτήν.
Ο ίδιος περιέγραψε τον εαυτό σου σε αρκετά νεαρή ηλικία, λέγοντας: "Ως παιδί ήμουν χαλβάς. Πηγαίναμε επισκέψεις, με έβαζαν σε έναν καναπέ και καθόμουν εκεί μέχρι να τελειώσει η σύναξη. Ήμουν πολύ ήσυχος, δεν ανησυχούσαν οι γονείς μου. Έξι χρονών με ρωτούσαν τι δώρο θέλω και απαντούσα βιβλία. Άρχισα να διαβάζω βιβλία που δεν ήταν για την ηλικία μου. Άρχισα να έχω υπαρξιακά ζητήματα, ότι "εμένα ο προορισμός μου ποιος είναι πάνω σε αυτόν τον πλανήτη". Στα 25 έφαγα ένα υπαρξιακό χαστούκι ένιωθα ότι είμαι άχρηστος. Δεν συνέβη κάτι, τίποτα. Νομίζω είναι η ευθύνη απέναντι στους ανθρώπους που με γυροφέρνουν, ότι "πώς θα τους επιβεβαιώσω ή πώς θα ακυρώσω την αρνητική σκέψη που μπορεί να έχει κάποιος για μένα". Παλαβά πράγματα".
Περνώντας στο κομμάτι του έρωτα, ο Γιάννης Βούρος δήλωσε: "Οι έρωτες τελειώνουν όσο μεγαλώνεις, μπαίνει και το θέμα της αξιοπρέπειας που έχεις απέναντι προς το άλλο φύλο. Για παράδειγμά, μου αρέσει η Νάνσυ… Βαδίζοντας στο κατώι των 70, τι να διεκδικήσω; Θα μου πει "Έλα ρε παππού τώρα, κάνε πιο κει". Ο Θαυμασμός, η διάθεση του να εκφράσεις τον θαυμασμό σου… Άσε που τώρα με το #Metoo φοβάσαι να το κάνεις, δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει, δεν τον ξέρεις τον άλλον μάνα μου! Μπήκαμε σε μία αποστειρωμένη εποχή. Λες "καλά είμαι, έχω περάσει πολύ καλά, ο έρωτας ήταν ο κινητήριος άξονας για μένα". Ήταν ναι, έμπαινα στη λογική να κάνω πράγματα για να με θαυμάζεις, να γίνομαι καλύτερος. Τώρα δεν έχει νόημα".
Σε άλλο σημείο, ο Γιάννης Βούρος αναφέρθηκε στη σχέση του με τους γιους του: "Δεν ήμουν κοντά στα παιδιά μου στον ποσοτικό χρόνο που ήθελα. Η ζωή μου εμένα ήταν πρόβα, παράσταση, γύρισμα, περιοδεία. Ήθελα να έχω ποιοτική σχέση με τα παιδιά μου. Η απουσία μου μπορεί να έχει βαρύνει περισσότερο από την παρουσία μου. Απλά συνηθίζουμε να λέμε -το έχουμε συζητήσει και με τα παιδιά μου- ότι ήταν ποιοτική αυτή μου η παρουσία, με αρχές, με φιλότιμο, με σεβασμό, με αισθητική. Τα παιδιά ποτέ δεν έκαναν συνέχεια παράπονο, έλειπα από αγώνες μπάσκετ από γενέθλια αλλά αυτό ήταν κατανοητό. Αν καθόμουν σπίτι και χάζευα, ε, τότε ναι".