Συνέντευξη στην Ελένη Τσολάκη και στην κάμερα της εκπομπής "Πρωινό ΣουΣου" παραχώρησε ο Γιάννης Μπέζος.
Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στον ρόλο του στη σειρά "Οι Απαράδεκτοι", ο οποίος είναι κάτι αρκετά μακριά από εκείνον: "Δεν με ενδιαφέρει καθόλου ο "Γιάννης των Απαράδεκτων”. Είναι κάτι που είναι τόσο μακριά μου, έξω από τα ενδιαφέροντά μου αλλά είναι μέσα στην καρδιά μου, μέχρι εκεί".
Οι "Αινιγματικές Παραλλαγές", η παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί, πραγματεύεται τη ανδρική ευαισθησία: "Η ευαισθησία στις μέρες μας είναι καλά κρυμμένη και αυτό οφείλεται στα στερεότυπα. Τώρα είναι πιο εμφανή τα πράγματα. Δεν μας αφήνουν να ζήσουμε, να χαρούμε. Νιώθουμε ενοχές, περίεργα, νιώθουμε υπόλογοι, φοβόμαστε. Φοβόμαστε τι θα γράψει ο κάθε βλαξ στο διαδίκτυο. Όλα αυτά είναι γελοία πράγματα φυσικά! Η απάντησή σε αυτό είναι να μη φοβόμαστε και να έχουμε αυτοπεποίθηση. Δεν ασχολούμαι καθόλου με τα σχόλια".
Ο Γιάννης Μπέζος δέχθηκε μάλιστα ερώτηση σχετική με "το φαινόμενο Στέφανος Κασσελάκης". "Δεν υπάρχει κανένα φαινόμενο, είναι λίγο κλισέ. Κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να ψηφίσουν έναν άνθρωπο που δεν είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια. Και αυτό έγινε γιατί δεν εμπιστεύονται πλέον το παλιό. Δεν είναι θέμα του κύριου Κασσελάκη και άλλος να ήταν θα τον ψήφιζαν. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι οι ψηφοφόροι φέρθηκαν επιπόλαια, κι αυτό είναι πολιτική θέση. Οι άνθρωποι κουράστηκαν με έναν τρόπο. Δεν εμπιστεύονται το παλαιό. Δεν με ενδιαφέρει το πως συμπεριφέρεται, με ενδιαφέρουν οι πολιτικές θέσεις" απάντησε.
Ο Γιάννης Μπέζος εξέφρασε στη συνέχεια την άποψή του όσον αφορά την έλλειψ κωμικών σειρών από την ελληνική τηλεόραση: "Η τηλεόραση είναι πολύ συντηρητική και για αυτό τον λόγο δεν υπάρχουν πολλές κωμωδίες. Η κωμωδία θέλει πολλή ελευθερία. Όταν γράφεις κωμωδία πρέπει να είσαι τολμηρός και να μην γράφεις με την σκέψη ότι μπορεί κάποιος να ενοχληθεί".
Ο ίδιος έχει κάνει αρκετές επιτυχίες στη μικρή οθόνη. Το να αποτυπωθεί η επιτυχία μίας δουλειάς του στα νούμερα τηλεθέασης δεν ήταν ποτέ το πρώτο μέλημά του: "Το πρώτο πράγμα που με ενδιέφερε είναι αν με ενδιέφερε εμένα. Αν οι συνθήκες στις παραγωγές ήταν οι κατάλληλες προχωρούσαμε. Τα νούμερα τηλεθέασης έρχονται μετά. Έχω κάνει και πράγματα που δεν έχουν πάει καλά. Πάντα θυμάμαι πράγματα που δεν έχουν πάει καλά. Όλα τα θυμάμαι! Και για τα καλά και τα κακά παίρνω την ευθύνη εγώ".
Όσον τον χαρακτηρίζουν αυστηρό έχουν απόλυτο δίκιο: "Σωστά με λένε αυστηρό, είμαι αυστηρός σε όλα! Είμαι πάνω από όλα σε μένα και με τους ανθρώπους σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά μας. Με αφορούν οι θεατές. Δεν ενδιαφέρουν ούτε οι δημόσιες σχέσεις ούτε να γίνει παιδική χαρά η δουλειά".
Ο Γιάννης Μπέζος δεν διστάζει και κάνει την αυτοκριτική του: "Σε θέματα πολύ σοβαρά θα κάνω την αυτοκριτική μου. Δεν θέλω να σκοτώνω την ώρα μου, τον θεωρώ πολύτιμο. Δεν έκανα ποτέ ψυχοθεραπεία και δεν νομίζω ότι χρειάστηκε ποτέ. Πολύ διάβασμα και να ακούω ανθρώπους απ' όλες τις ηλικίες που έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν".
Ο Γιάννης Μπέζος έκανε επίσης ένα σχόλιο όσον αφορά τα τηλεοπτικά δρώμενα: "Είμαι εναντίον της σαχλαμάρας, η σαχλαμάρα είναι απαραίτητη όπως το γαρύφαλλο που μπαίνει το γλυκό. Εμείς έχουμε κάνει (τη σαχλαμάρα) ολόκληρο το γλυκό. Σε αυτό φταίει πολύ η τηλεόραση να ξέρετε, δεν θέλει να δώσει καλή τροφή γιατί αυτό κατεβάζει τον πήχη προς τα κάτω. Και στη δουλειά μας το είχαμε αυτό, λέμε "το κοινό θέλει αυτό". Αν ακολουθείς ακριβώς αυτό που θέλει το κοινό, θα σε οδηγήσει πολύ πίσω. Δεν είναι δουλειά του κοινού να σε οδηγεί. Δουλειά δική μας είναι να το οδηγούμε, θα μου πεις "είναι δύσκολο", ναι, αλλά γι' αυτό μας έβαλαν εκεί, αλλιώς θα το έκανε ο καθένας. Όταν βάζουν εσάς για να βγαίνετε στην οθόνη, δεν σας βγάζουν επειδή θα έβαζαν στη θέση σας μία άλλη (παρουσιάστρια). Βάζουν εσάς για κάποιον λόγο, έτσι δεν είναι; Και μένα μου δίνουν έναν ρόλο για κάποιον λόγο. Θέλει έντιμη ματιά από τη μεριά μας, να καταλαβαίνει ο θεατής την πρόθεσή σου, ότι δεν πας να τον ξεγελάσεις, να τον κοροϊδέψεις, ότι δεν πας να λαϊκίσεις, να γίνεις φίλος του. Άμα δείτε την ελληνική τηλεόραση, είναι όλοι μία αγκαλιά και λες "τόσο χαρούμενος είναι αυτός ο λαός;". Δεν νομίζω".