Συνέντευξη στο περιοδικό "ΟΚ!" και στον Μιχάλη Ροδόπουλο παραχώρησε η Ελένη Τσολάκη. Η δημοφιλής παρουσιάστρια αναφέρθηκε τόσα στην πορεία της στον χώρο της τηλεόρασης αλλά και σε θέματα που άπτονται της προσωπικής της ζωής.
Όπως παραδέχτηκε, έχουν υπάρξει θέματα της επικαιρότητας τα οποία δεν μπορούσε να τα διαχειριστεί τηλεοπτικά. "Πολύ πρόσφατο παράδειγμα ήταν περσινή περίοδο η τραγωδία στα Τέμπη. Ήταν ένα συναίσθημα που με κατέκλυσε. Συγκλονίστηκα. Είμαι συνδεδεμένη με εκείνο το σιδηροδρομικό σταθμό, δύο φορές τον μήνα πηγαινοφέρνω τη μάνα μου, που ήθελε να ταξιδεύει με εκείνο το τρένο. Συγκλονίστηκα και όχι μόνο για τη δική μου προσωπική αναφορά αλλά και για όλο αυτό που συνέβη. Εμείς λοιπόν έπρεπε να βγούμε και να κάνουμε ψυχαγωγία, εντός εισαγωγικών. Αυτό με βάρυνε πάρα πολύ".
Σε άλλο σημείο, η Ελένη Τσολάκη απάντησε ποια είναι η ερώτηση που μπορεί να τη φέρει σε αμηχανία: "Η μόνη ερώτηση που μπορεί να με ενοχλήσει είναι σχετικά με το παιδί, ότι είμαι έξι χρόνια παντρεμένη και γιατί δεν έχω κάνει παιδιά ακόμη. Και δεν είναι μόνο από τους δημοσιογράφους. Είναι κάτι που μπορεί να ακούσω και από μια κυρία στον δρόμο. Μου έχει τύχει και μάλιστα με έντονο και επικριτικό ύφος. Καθόμασταν δίπλα δίπλα σε ένα café, εγώ με την Τρούφα (σ.σ. την αγαπημένη της σκυλίτσα, ράτσας γιορκσάιρ) στην αγκαλιά μου, και έρχεται και μου λέει: "Καλά, παίρνετε σκυλιά και δεν κάνετε παιδιά…". Αυτό, ας πούμε, είναι σκληρό όταν το ακούς".
Υπήρξε μάλιστα ο υπαινιγμός πως δεν έχει κάνει παιδιά ενώ είναι τόσα χρόνια παντρεμένη: "Μπορεί να μη θυμόταν ακριβώς πόσα χρόνια, αλλά ήξερε ότι είμαι παντρεμένη. Και ότι δεν είμαι και 20 χρόνων, μάλλον, στο δικό της μυαλό. Με στενοχώρησε πολύ, με πείραξε. Γέλασα πάρα πολύ αμήχανα και δεν απάντησα τίποτα, αλλά μέσα μου το κουβαλούσα για μέρες. Ένιωσα ότι κάποιος εισβάλλει στο δικό μου προσωπικό σύμπαν για κάτι που δεν θα ήθελα να μοιραστώ με μια κυρία στον δρόμο, κάτι που μπορεί να μην ήθελα να μοιραστώ ούτε σε μια συνέντευξή μου. Δεν μου αρέσει να φέρνω κάποιον σε δύσκολη θέση, ούτε να υπερβαίνω τα όρια του ανθρώπου που κάθεται απέναντί μου. Θα κάνω τη δουλειά μου, αλλά αν δω ότι κάποιος αισθάνεται αμήχανα ή πρόκειται για ένα κομμάτι το οποίο, λογικά, φυσιολογικά και ανθρώπινα, δεν θέλει να αγγίξω, δεν θα το προσεγγίσω".