Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος υποδέχτηκαν στο πλατό της εκπομπής "Στούντιο 4".
Ο γνωστός παρουσιαστής και δημοσιογράφος συνομίλησε με τους παρουσιαστές της ΕΡΤ για την πολύνεκρη σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη, που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο.
Ο Χρίστος Βασιλόπουλος έθεσε μερικά αινιγματικά ερωτήματα σχετικά με τους υπαίτιους της τραγωδίας στα Τέμπη: "Το τι κόπους έχουμε κάνει σαν χώρα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, η Ελλάδα πτώχευσε όταν έκανε τρένο. Τι κόπο, τι έργα, τι χειρωνακτική εργασία για να γυρίσουμε στο σημείο μηδέν, είναι πολύ αποκαρδιωτικό. Πώς θα ξαναμπεί ο κόσμος στο τρένο; Θα γίνει έρευνα να φωτιστούν τα σημεία που έχουν μεγαλύτερη σημασία. Εντάξει, έβαλαν ένα άνθρωπο που προφανώς δεν είχε την επαρκή εκπαίδευση. Γιατί να είναι μόνος του; Αυτό είναι ένα ερώτημα, ο κανονισμός λέει ότι θα έπρεπε να είναι δύο. Πρέπει να ερωτηθεί ο επόπτης γιατί έβαλε ένα άνθρωπο μόνο του νύχτα. Επίσης να αναρωτηθούν -το λέω ως υπονοούμενο, αλλά έχει ψωμί εδώ- πριν από αυτό το τρένο εάν είχε κάνει και άλλο λάθος ο συγκεκριμένος (σταθμάρχης). Θα πρέπει να μιλήσουν οι μηχανοδηγοί, να ερωτηθούν όλοι οι μηχανοδηγοί για τους διαλόγους που είχαν με τον σταθμάρχη σε άλλες διαδρομές".
Αναφερόμενος στην επόμενη ημέρα της τραγωδίας στα Τέμπη, ο Χρίστος Βασιλόπουλος είπε: "Πώς θα δουλέψουν αυτοί; Καταρχάς έχει υποστεί μία τεράστια γραμμή το ίδιο το δίκτυο. Δεύτερον έχει στοιχειώσει το μέρος, ποιος θα ταξιδέψει εκεί; Δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις αλλά… Θέλω να δω τιμωρία, μία σοβαρή διερεύνηση και ας μην περνάει το τρένο από εκεί, θα βρούμε τρόπο να πάμε Θεσσαλονίκη. Χωρίς θυμό, κάθε πράγμα να γίνει σωστά. Η επόμενη ημέρα μπορεί να έχει τους τραυματίες που προσπαθούν να ξαναπερπατήσουν, τις οικογένειες που πρέπει να στηριχθούν ψυχολογικά και οικονομικά γιατί κάποιοι θα διαλυθεί η ζωή τους".
Ο Χρίστος Βασιλόπουλος εξήγησε στο "Στούντιο 4" γιατί δεν ήταν εύκολη υπόθεση ο απεγκλωβισμός των επιβατών από το μοιραίο τρένο: "Υπάρχουν στιγμές που λες "είναι το τέλος". Αυτοί οι άνθρωποι θα αναρωτιούνται "Εγώ γιατί ζω". Θα μπορούσε να είχε συμβεί και σε μένα. Αυτό γιατί να είναι ένα συναίσθημα που εγώ πρέπει να το αντέξω; Από την άλλη, τις πρώτες ώρες υπήρχε αυτό το φοβερό τσαλάκωμα, άφηναν να εννοηθεί ότι υπάρχουν εγκλωβισμένοι. Εκεί οι άνθρωποι στον εγκλωβισμό αναπτύσσουν τεράστιες δικές τους εσωτερικές δυνάμεις για να επιζήσουν. Εκεί πάντοτε, το ξέρουν και οι διασώστες και εκεί ευελπιστούν, στα μικρά θαύματα. Εδώ όμως είχαν μία τεράστια ατυχία, πήρε φωτιά, αυτό ήταν νομίζω το πιο τρομερό από όλα γιατί μετά τη σύγκρουση κάηκαν, είναι νομίζω το χειρότερο από όλα. Πέντε ή έξι δευτερόλεπτα αργότερα να συναντιόνταν τα τρένα, θα συναντιόνταν μέσα στο τούνελ. Θέλω να πω ότι και η έννοια της διάσωσης έχει και κάποια όρια. Δεν υπήρχε δυνατότητα διάσωσης παρά μόνο στα τελευταία βαγόνια που οι άνθρωποι έκαναν από μόνοι τους ό,τι περνούσε από το χέρι τους".