Ο Άρης Δαβαράκης ήταν καλεσμένος της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου στο "Στούντιο 4".
Η τηλεοπτική συνάντηση ξεκίνησε από ένα επίκαιρο θέμα καθώς το όνομα του γνωστού στιχουργού μπλέχτηκε στην αιχμηρή ανάρτηση της Θεοφανίας Παπαθωμά για την υπόθεση Γεωργούλη.
Διαβάστε Επίσης
Ο Άρης Δαβαράκης αντέδρασε με "γελάκια" στην ανάρτηση της γνωστής ηθοποιού και στη συνέχεια ζήτησε δημόσια συγγνώμη γι' αυτό.
"Πώς έχουμε οδηγηθεί σε αυτήν την κατάσταση; Ήμουν στη Μύκονο, χαρούμενος, περνούσα πολύ ωραία. Κάποια στιγμή κάνω σκρολ (στο Facebook), βλέπω μια σαχλαμάρα και έβαλα ένα γελάκι. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι είναι θέμα. Όταν κατάλαβα ποια είναι η κυρία και γιατί είναι θέμα αυτό… Το πολιτικά ορθό δεν είναι της δικής μου γενιάς, τα μαθαίνω και εγώ τώρα. Κατάλαβα ότι υπάρχει η υπόνοια του τι πήγαινε να πει η κυρία Παπαθωμά και ζήτησα και συγγνώμη" δήλωσε αρχικά.
Και πρόσθεσε: "Μου φαίνεται πολύ αστείο αυτό, μία φατσούλα έβαλα. Διάβασα την ανάρτηση, μου φάνηκε χαζό, χαζό παιδί χαρά γεμάτο (είμαι). Με πήραν από τα κανάλια και μου είπαν "Να δικαιολογηθείτε, δώστε δήλωση γιατί είναι πολύ σοβαρό". Φάνηκε ότι συμφωνώ με αυτό, γέλασα ρε παιδιά, γέλασα! Έλεος! Δεν ξέρω την κυρία Παπαθωμά, ούτε τι ψηφίζει, ούτε τι κάνει. Είμαστε φίλοι στο Faceboook, έχω 5.000 φίλους εκεί. Είναι πολύ καινούργιο αυτό για μένα, δεν περίμενα ότι με ένα γελάκι μπορεί να δημιουργηθεί θέμα και να είμαι στις αγαπημένες αυτές πρωινές εκπομπές, στην κυρία Σκορδά, σε όλους αυτούς που με ρώτησαν. Έκανα και μία δήλωση στον Alpha. Δήλωση τώρα, για το γελάκι".
Ο Άρης Δαβαράκης μπορεί να θεωρεί υπερβολικό το όλο σκηνικό αλλά αντιλαμβάνεται πού έκανε λάθος: "Αισθάνθηκα ότι ζούμε μία εποχή μεγάλης γελοιότητας. Εάν πρέπει πρέπει να ξέρω όλη τη διαδικασία, ποια είναι η Χ κυρία Παπαθωμά, τι κάνει, με ποιους είναι , τι ψηφίζει, τι ώρα πάει σινεμά και τι ώρα πάει θέατρο για να βάλω ένα γελάκι, καλύτερα να τα κλείσω τα ρημάδια. Στο μέλλον δεν θα κοιτάξω πού θα το βάλω το γελάκι, δεν με αλλάζει καθόλου όλο αυτό. Όντως κατάλαβα ότι σε αυτήν την περίπτωση κακώς το έβαλα το γελάκι γιατί είμαστε σε μία περίοδο που είμαστε πάρα πολύ αυστηροί, που προσέχουμε πάρα μα πάρα πολύ. Κρινόμαστε κάθε μέρα, το παρόν υπάρχει. Δεν με τρομάζει αυτό καθόλου, ήταν κάτι που το ήξερα από μικρός".
Ο Άρης Δαβαράκης μίλησε στους παρουσιαστές της ΕΡΤ για τα παιδικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια. Ο γνωστός στιχουργός γεννήθηκε εκεί και μεγάλωσε στην Αθήνα. "Γεννήθηκα το 1953, δεν είμαι και πολύ γουρλής γιατί το 1953 επιβλήθηκε ο Ωνάσης στην Αίγυπτο. Μέχρι τότε οι γονείς μου ζούσαν σε ένα καθεστώς με βασιλιά, αμερικανόφιλο, δυτικό. Έτσι έκαναν τις δουλειές τους και αισθάνονταν καλά. Αυτή ήταν μεγάλη ανατροπή γιατί ο Ωνάσης έκανε μία "επανάσταση", στρατιωτικό πραξικόπημα ήταν στην ουσία, η οποία ήταν σοβιετικά προσκείμενη, οπότε άλλαξαν πολλά πράγματα μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια. Σιγά – σιγά με κατασχέσεις και ιστορίες χάναμε την περιουσία μας. Εγώ δεν το αντιλαμβανόμουν, ήμουν πολύ μικρός. Θυμάμαι άρχισε το σπίτι να μετακομίζει στην Αθήνα, θυμάμαι έπιπλα να φεύγουν. Θυμάμαι μία βαριά αμηχανία διότι πήγαινα στο σαλόνι και έβλεπα άλλα έπιπλα, πρόχειρα, τα άλλα είχαν μπει σε κουτιά και έφευγαν" είπε.
Μετά από χρόνια θέλησε να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια σε εκείνο το σπίτι που έμενε: "Δεν ήταν δικό μας, ήταν ενοικιασμένο. Πήγα μετά από λίγα χρόνια, με τρομερή ταπεινότητα και συγκίνηση. Χτύπησα το κουδούνι και άνοιξε ένας κύριος Αιγύπτιος. "Γεννήθηκα εδώ, μήπως μπορώ να δω λίγο το σπίτι;" τον ρώτησα, 'Όχι" μου απάντησε. Δεν ήθελε, μπορεί να μην είχε σκουπίσει".
Η ζωή στην Αθήνα ήταν διαφορετική απ' ό,τι στην Αλεξάνδρεια: "Η καλή ποιότητα ζωής που είχαμε στην Αλεξάνδρεια δεν συνεχίστηκε εδώ. Υπήρχαν κάποια λεφτά που κράτησαν τρία χρόνια. Οι γλυκύτατοι γονείς μου δεν ήξεραν από λεφτά. Ήταν παιδιάς δεύτερης γενιάς και δεν ήξεραν από λεφτά".
Ο Άρης Δαβαράκης είχε μία έντονη ζωή, στη διάρκεια της οποίας -όπως μοιράστηκε- κόντεψε να πεθάνει από το αλκοόλ: "Κόντεψα να πεθάνω από το αλκοόλ τρεις φορές. Τη μία σχεδόν την είχα χάσει, ήμουν διασωληνωμένος. Δεν μου έβγαινε τόπο πολύ χάλια, αλλά ο οργανισμός μου πληγωνόταν βαριά πολύ. Έπαθα οξεία παγκρεατίτιδα αιμορραγική, μου έσκασε το πάγκρεας και από εκεί άρχισαν η δεύτερη και η τρίτη παγκρεατίτιδα. Σταματούσα το ποτό και το ξανάρχιζα. Δεν ζήτησα βοήθεια, το 2006 σταμάτησα το ποτό εντελώς μόνος μου. Υπήρχε εντολή γιατρού από το 1989 αλλά δεν άκουγα. Το αλκοόλ είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα".
Και συμπλήρωσε: "Έπινα το βράδυ κοινωνικά, δεν είχα σπίτι μου ούτε ένα μπουκάλι ουίσκι αλλά δεν έμενα και σπίτι ποτέ. Έβγαινα κάθε βράδυ και κάθε μεσημέρι. Το περιβάλλον μου καταλάβαινε ότι υπάρχει πρόβλημα, το ανεχόντουσαν, το προσπαθούσαν αλλά δεν φτάσεις εσύ ο ο ίδιος να πάρεις τις αποφάσεις τους. Απομακρύνθηκαν όχι έντονα αλλά με ένα τρόπο ναι. Δεν μπορείς να αντέχεις κάθε βράδυ τον Άρη σε πλήρη έξαρση".
Ο Άρης Δαβαράκη έχει κάνει και φυλακή όταν το 2005 κρίθηκε προφυλακιστέος για αγορά, κατοχή και πώληση ναρκωτικών ουσιών, μετά από έφοδο της αστυνομίας σε νυχτερινό κέντρο που κατείχε ποσοστά.
"Το 2005 μπήκα φυλακή, ήμουν 5ο και κάτι χρονών. Δε φανταζόμουν ότι σε καμία ηλικία θα μπορούσα να βρεθώ φυλακή. Δηλαδή ήταν τόσο αστείο και συγχρόνως και εγώ τόσο δραματικό. Για να μη λέμε ψέματα εκείνη την ώρα δεν έβλεπα τίποτα αστείο τότε στο να βλέπεις την εισήγηση της εισαγγελίας εις βάρος σου: Ότι είμαι με βεβαρημένο ποινικό μητρώο -ολόλευκο-, ότι είμαι μεγάλος και επικίνδυνος μεγαλέμπορας ναρκωτικών" ανέφερε.
Όταν μπήκε μέσα ήθελε να πεθάνει: "Πάρα πολύ δύσκολη στιγμή, σε ψάχνουν, σε γδύνουν, σου πετάνε μία κουβέρτα κι ένα στρώμα και σου λένε πήγαινε στο κελί τάδε. Ήμουν σε ένα κελί με άλλους τρεις. Δεν έκλαψα, είχα αποφασίσει ότι θα πεθάνω. Κάθισα πάνω στο στρωματάκι που μου είχαν δώσει και είπα "δεν θα τρώω, δεν θα πίνω, δεν μιλάω, θα πεθάνω κάποια στιγμή". Με βοήθησε ένας κρατούμενος, τον οποίο τον άλλαξαν φυλακή δύο μέρες μετά. "Να σου πω φίλε, δεν καταφέρνεις τίποτα έτσι. Εδώ σε έφεραν για να σε διαλύσουν, μη διαλυθείς μόνος σου" μου είπε. Μου μαγείρεψε μία μικρή μακαρονάδα. Με συμβούλεψε να προσέχω το εαυτό μου, άλλαξε εντελώς η διάθεσή μου, την τρίτη μέρα έπαιζα μπιρίμπα με συγκρατούμενούς μου. Αυτό κράτησε έξι μήνες. Ήμουν προφυλακισμένος, όταν πήγαμε στο δικαστήριο αθωωθήκαμε πανηγυρικά. Ότι ζούμε είναι χρήσιμο, επειδή ήμουν λίγο παρμένος από κάθε άποψη είδα ξεκάθαρα ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι παντού. Στη φυλακή δεν έβλεπα κάτι διαφορετικό από την πλατεία Κολωνακίου".
Ο Άρης Δαβαράκης έχει μίλησε ανοιχτά για τη σεξουαλική του ταυτότητα: "Έδωσα τότε μία συνέντευξη στη Μαλβίνα Κάραλη τότε το 1981 και είπα ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Νόμιζα ότι έκανα μία τολμηρή δήλωση που θα βοηθούσε κι άλλους ανθρώπους αλλά… Δεν προλαβαίνουν να το αναλύσουμε αυτό το θέμα. Οι συμπεριφορές, ο τρόπος ζωής, η γκέυ ματιά απέναντι σε όλα, δεν είναι κάτι που με εκφράζει. Δεν το κάνουν μόνο οι γκέυ, γυναίκες και άντρες είναι πολύ πληθωρικοί. Η δήλωση που έκανα 9για τη σεξουαλική μου ταυτότητα) μου έκανε μάλλον πιο δύσκολη τη ζωή. Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς, ούτε ενδιαφέρεται ακόμα. Η δυσκολία ήταν στη σχέση, δεν μπορώ να το εξηγήσω , είναι δύσκολο. Είμαι σίγουρος ότι και άλλοι άνθρωποι έχουν το πρόβλημά μου παρόλο που δεν το εξήγησα καλά".