Η κάμερα της εκπομπής "Δύο στη 1" βρέθηκε στο Εθνικό Θέατρο και συνάντησε τον Αργύρη Πανταζάρα.
Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής παραχώρησε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη κατά την οποία μίλησε για το θέατρο, την τηλεόραση, τον έρωτα αλλά και το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας.
Ο Αργύρης Πανταζάρας δεν θα είναι για πάντα ηθοποιός: "Το ψάχνω ακόμα! Είμαι πράκτορας! Έγινα ηθοποιός για να συνομιλώ με τον κόσμο. Αυτά είναι της… Δεν μπορείς να είσαι μέχρι τα 80 αστροναύτης, δεν θα είμαι ηθοποιός για πάντα, θα παραμείνω όσο αντέξει το σώμα μου".
Ο ίδιος εξέφρασε την άποψη του όσον αφορά το δίπολο "Θέατρο Vs Τηλεόραση" λέγοντας: "Η τηλεόραση δεν ήταν ποτέ ταμπού για μένα. Κανένας διαχωρισμός δεν υπήρξε στο θέατρο, λένε ψέματα, όλοι έχουν κάνει τηλεόραση, όλοι έχουν κάνει επιτυχία στο θέατρο. Από τότε που δημιουργήθηκε η τηλεόραση έγινε απλώς μια μείξη. Όταν δεν υπήρχε τηλεόραση οι ηθοποιοί έκαναν στον Φίνο πέντε ταινίες, ήταν η τηλεόραση της εποχής. Ο καθένας θέλει να υποτιμάει αυτό που κάνει ο άλλος. Ποτέ δεν είχα θέμα με το μέσο, αλλά με τον τρόπο. Θέλω να κάνω σινεμά, αλλά καλό σινεμά. Όλοι θέλουν να κάνουν τηλεόραση αλλά καλή τηλεόραση".
Τι αξία έχει ο έρωτας χωρίς αγάπη; Ο Αργύρης Πανταζάρας φαίνεται να είναι υποστηρικτής της παραπάνω πρότασης, δίνοντάς της μάλιστα μία πιο κοινωνική χροιά: "Ο έρωτας που δεν οδηγεί στην αγάπη είναι ένα πυροτέχνημα, δεν με ενδιαφέρει. Γιατί έχω πάρει αυτή τη στάση, γιατί τον τελευταία χρόνια βλέπουμε εγκλήματα να βασίζονται στο έρωτα. Θα ήθελα λίγο να το ακυρώσουμε αυτό, να το κόψουμε αυτό. Ο έρωτας δεν πρέπει να λειτουργεί ως άλλοθι για οποιοδήποτε έγκλημα".
Μιλώντας για το κομμάτι της προβολής που ήρθε κοντά του μέσα από τις τηλεοπτικές του συμμετοχές. ο Αργύρης Πανταζάρας θέλησε να κάνει έναν διαχωρισμό: "Η αναγνωρισιμότητα κάποιες φορές είναι ενοχλητική. Το να σε αναγνωρίζει κάποιος από το θέατρο είναι κάτι που είχα την τύχη να το γευτώ. Έχω την τύχη να λέω ότι με έμαθαν πρώτα από το θέατρο, είναι συγκινητικό, άνθρωποι στον δρόμο με έχουν συγκινήσει αρκετές φορές. Αυτό που έρχεται μετά με την τηλεόραση είναι άλλο.
Άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι έχεις κάνει και έχουν την απαίτηση να τους δώσεις την προσοχή σου ακόμα και σε μια πολύ προσωπική στιγμή. Μπορεί να είμαι με τη μητέρα μου και να λύνω ένα σοβαρό θέμα, μπορεί να με πονάει το στομάχι μου. Δεν χωράει κανένας να έρθει ανάμεσα και να μου πει συγχαρητήρια "Μάκη" "Σάκη", "Τάκη". Μπορεί να λέω τα πιο όμορφα λόγια του κόσμου εκείνη τη στιγμή, δεν μπορεί να έρχεται και να μου λέει, "Ω, φίλε, εσύ είσαι; Κατέβασε τα γυαλιά να δω αν είσαι όντως εσύ"".