Η Άννα Ανδριανού παραχώρησε μια συνέντευξη στο περιοδικό "Λοιπόν" και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα της και το πόσο την επηρέασε.
Με το πέρασμα του χρόνου ο πόνος της απώλειας αυτής ξεπεράστηκε;
Όχι. Θαμπώνει δεν γίνεται μετά από τόσα χρόνια να κλαις κάθε τρεις και λίγο. Εξακολουθεί να υπάρχει ο πόνος της απώλειας, αλλά υπάρχει και σαν χαρά γιατί όπως θα μου έλεγε ο ίδιος σκέψου πώς θα ήταν αν δεν το είχες ζήσει. Δυστυχώς η απώλεια μετράει όταν χάνουμε κάτι που ήταν καλό που άξιζε. Πληρώνεις αυτό το τίμημα.
Εσείς πώς πληρώσατε αυτό το τίμημα;
Έπαθα κατάθλιψη και έβγαλα ένα αυτοάνοσο που αντιμετώπισα με ομοιοπαθητική. Είχα βγάλει πληγές στα πέλματα και δεν μπορούσα να περπατήσω. Όταν πήγα στο ομοιοπαθητικό μου είπε πως κάθε αρρώστια αντιπροσωπεύει κάτι μέσα μας. Έτσι λοιπόν χάνοντας τον πατέρα μου, μου είπε ότι ένιωσα ότι δεν έχω πού να πάω. Έπαθα διάφορα, ο οργανισμός κατέρρευσε.