Καλεσμένος στο "Στούντιο 4” βρέθηκε το απόγευμα της Παρασκευής ο Τάκης Ζαχαράτος. Ο διάσημος καλλιτέχνης σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο μίλησε για την προσωπική κι επαγγελματική του πορεία αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές της διαδρομής του.
"Πρόσφατα αγάπησα το παιδί που κρύβω μέσα μου” είπε αρχικά ο Τάκης Ζαχαράτος ενώ συνέχισε λέγοντας: "Οι γονείς μου αγαπούσαν πολύ τους ανθρώπους. Ήταν πολύ εκφραστικοί, εκδηλωτικοί. Το σπίτι ήταν ανοιχτό. Αγαπούσαν πάρα πολύ τους καλλιτέχνες. Ο μπαμπάς μου τραγουδούσε πάρα πολύ”.
Για το πως ξεκίνησε να κάνει μιμήσεις τόνισε: "Ξεκίνησα τις μιμήσεις για πλάκα, αλλά με σοβαρότητα” ενώ δεν δίστασε να υπογραμμίσει: "Το ταλέντο ανοίγει πόρτες αλλά και κλείνει επίσης. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ταλαντούχο, αλλά εργάτη και καλλιτέχνη. Πολλές φορές το ταλέντο μέχρι να ανακαλυφθεί και μέχρι να δείξει όλη του τη γκάμα δημιουργεί και μπλοκαρίσματα σε ανθρώπους που μπορεί να συγκρίνονται. Είναι η μεγαλύτερη βλακεία να συγκρίνεσαι. Το ένιωσα. Τα πρώτα χρόνια και από ανθρώπους που δεν το περίμενα. Θα έπρεπε να υποστηρίξουν και από εκεί δέχτηκα το μεγαλύτερο σαμποτάζ. Δέχτηκα υποστήριξη από ανθρώπους που δεν μπορείς να διανοηθείς”.
Όταν ρωτήθηκε για το τι σημαίνει σαμποτάζ εξήγησε: "Να λες κακά λόγια, να λες άλλα από αυτά που συμβαίνουν, να προσπαθείς να κλείσεις πόρτες. Αυτά τα χαζά τα παιδικά”.
"Με όσους μιμούμαι έχω κάτι κοινό […] 'Κάτι συμβαίνει, έρχονται αυτοί σε εμένα με κάποιο τρόπο. Με τα χρόνια δεν θέλω να έχω τη φωνή. Δεν θέλω να με περιορίζει. Θέλω να έχω τη γενική εικόνα […] Με ενδιαφέρει να βρω τον κωδικό και την ενέργεια και την ενέργεια” εξήγησε και δήλωσε: "Δεν χάθηκα ποτέ μέσα σε αυτές τις προσωπικότητες”.
Κουράστηκε ή βάρυνε ποτέ; Ο Τάκης Ζαχαράτος ανέφερε: "Όχι. Να κουραστώ από τη βλακεία των ανθρώπων. Με εκνευρίζει η βλακεία. Η αγένεια με εκνευρίζει. Το ότι θεωρεί κάποιος ότι επειδή εγώ αγαπώ τη δουλειά μου, θα με εκμεταλλευτεί και ότι δεν τα έχω ξαναζήσει. Θεωρούν ότι ξεκίνησα τώρα. Θεωρούν ότι εγώ δεν το έχω ξανακούσει το ποίημα. Φαντάζομαι ότι είναι μια κασέτα που ακούγεται παντού και κάποιος έχει ξεχάσει ότι είναι του '90”.
"Είναι πολύ σημαντικό να λες ότι εγώ από πού παίρνω τη σημαντικότητά μου; Και να την παίρνεις από ένα κομμάτι που έχει υγεία και να μην καταπιέζεις τους άλλους για να κάνεις τον μάγκα” σημείωσε ο Τάκης Ζαχαράτος.
Δεν δίστασε να εξομολογηθεί: "Ήμουν τυχερός γιατί συναντούσα στα φανάρια της ζωής μου, στη διαδρομή σπουδαίους ανθρώπους που μου έδιναν κατεύθυνση και είχαν από τον θησαυρό τους να τον μοιραστούν”.