Μια αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε στο περιοδικό Enjoy και τη Μαρία Ανδρέου η Βάσω Λασκαράκη. Η γνωστή ηθοποιός μιλώντας για όλους και για όλα αναφέρθηκε μεταξύ άλλων για την υπόθεση της Πάτρας.
Πώς είναι η ζωή μας από την πανδημία και μετά;
Πιστεύω πως όλοι αναρωτιόμαστε τι άλλο θα μας ξημερώσει, τι άλλο θα μας συμβεί. Έχουμε μια αβεβαιότητα. Για να μην τρελαθούμε, όμως, το λογικό θα είναι να σκεφτόμαστε το σήμερα. Για το αύριο, ότι και να έρθει, να λέμε "πρώτα ο Θεός, θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό". Ποιος θα περίμενε ότι θα κλεινόμασταν στο σπίτι μας και ότι δεν θα δεχόμασταν ούτε τους φίλους μας; Στη δεύτερη καραντίνα, για να μη με πάρει από κάτω, άρχισα να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου και να βλέπω όλα τα πράγματα με άλλο μάτι. Είπα "κανείς δεν θα μου κλέψει την αγάπη μου και την πίστη μου προς τους ανθρώπους" και ας άκουγα για κακοποιητικές σχέσεις και εγκλήματα. Δεν πιστεύω ότι αυτή είναι η φύση των ανθρώπων. Βλέπω ότι στην κοινωνία μας υπάρχει θυμός, εδώ 90χρονος σκότωσε έναν νέο άντρα για μια θέση πάρκινγκ, και λες "τώρα τι να κάνω, να μιλήσω σε έναν άνθρωπο που έχει νεύρα και παραλογίζεται, να διεκδικήσω το δίκιο μου ή να κάνω την πάπια;". Ως χαρακτήρας, δεν μπορώ να γίνω υπόδουλη της τρέλας κανενός. Όταν έχω δίκιο, θα μιλήσω με σεβασμό και επιχειρήματα, αλλά δεν θα αφήσω να πέσει τίποτα κάτω, ώστε να μου επιβληθεί κάποιος νοσηρός άνθρωπος. Ξέρετε, αν αρχίσουμε να μη μιλάμε για πολλά πράγματα, γινόμαστε συνένοχοι σε πολλά εγκλήματα και στραβά της κοινωνίας μας. Δεν μπορεί το 2022 μια ολόκληρη γειτονιά στην Πάτρα να μην ήταν alert. Να μην είχε ακούσει κάτι, να μην είχε κάνει μια ανώνυμη καταγγελία; Πού ήταν οι παππούδες, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι δάσκαλοι, οι κοινωνικοί λειτουργεί, οι γιατροί; Δεν κατάλαβαν κάτι περίεργο; Σε μια κοινωνία όλοι μας έχουμε ρόλους, αρμοδιότητες, ευθύνες και διορθώνουμε τα κακώς κείμενα, όταν ένα ζευγάρι δεν μπορεί. Δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά στην τύχη τους, τότε έχει χαθεί η μπάλα. Στην Αγγλία υπάρχει ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού για όλες τις οικογένειες, ο οποίος ελέγχει όλα τα μέλη. Ποιος θα ξέφευγε, λοιπόν; Όταν υπάρχουν νόμοι που τηρούνται, λειτουργοί που κάνουν με επαγγελματισμό τη δουλειά τους, δεν θα έχουμε ούτε βιασμούς ούτε δολοφονίες.
Είπες λέξεις σημαντικές. Τιμωρία, νόμοι, Δικαιοσύνη. Αν λειτουργούν όλα αυτά σωστά, δεν βάζουν φρένο στο έγκλημα;
Φυσικά. Γιατί, όταν ξέρει κάποιος ή κάποια ότι τα ισόβια είναι ισόβια και δεν θα είναι σε είκοσι χρόνια εκτός φυλακής, θα το σκεφτεί πολύ σοβαρά να αφαιρέσει τη ζωή του συνανθρώπου του ή να τον κακοποιήσει σωματικά, να τον βιάσει, να τον βλάψει. Έτσι μπαίνουν πολύ σαφή όρια. Για να έρθουν η κάθαρση και το φως στην κοινωνία μας χρειάζονται όρια και τιμωρία. Όποιος περάσει τα όρια να ξέρει ότι θα τιμωρηθεί και μάλιστα αυστηρά. Έτσι προστατεύεται ουσιαστικά το κοινωνικό σύνολο. Γιατί, όταν τα ισόβια είναι ισόβια, αυτός είναι παραδειγματισμός και δεν θα πετάξεις καμία κοπέλα από τα βράχια, δεν θα την πνίξεις με το μαξιλάρι, δεν θα τολμήσεις να σκοτώσεις και να τσιμεντώσεις κανένα παιδί. Έτσι σταματούν και το bulling και η ενδοοικογενειακή βία και η λεκτική, ψυχική και σωματική βία, με τα σαφή όρια και όταν οι νόμοι τηρούνται και είναι αυστηροί. Σε δεύτερη φάση, θα ήταν πολύ χρήσιμο το κράτος, αν θέλουμε να μιλάμε για ένα σύγχρονο κράτος κοινωνικής πρόνοιας, να είχε για κάθε οικογένεια έναν ψυχολόγο και παιδοψυχολόγο, τον οποίο θα έπρεπε να επισκέπτεται η οικογένεια. Επίσης, θα έπρεπε να ήταν επιβεβλημένο στα σχολεία να υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί και παιδοψυχολόγοι διορισμένοι από το κράτος και έτσι πολλά δεινά θα είχαν αποφευχθεί γιατί πολλές ψυχούλες θα μιλούσαν.