Όταν πήραν μεταγραφή για την ΕΡΤ, εγώ δεν ξέρω γιατί αλλά χαλάστηκα. Πίστευα πως η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος άφηναν πίσω τους μια καλοκουρδισμένη εκπομπή με πιστό κοινό για να κυνηγήσουν τι; Μια ζωντανή εκπομπή στην ΕΡΤ, απέναντι από τη Μενεγάκη, τον Μουτσινά και όλη τη λαίλαπα της μεσημερο-απογευματινής ζώνης; Γιατί;
Κάθε γιατί όμως μπορεί να βρει εύκολα ένα επειδή. Όπως μου είχαν πει τότε, σε ένα press event γνωριμίας με τη σχεδιαζόμενη εκπομπή τότε, ήθελαν τον παλμό του ζωντανού. Και στο… after sales τους κατάλαβα. Εδώ σε μια εφημερίδα γράφεις και γιατί το κείμενό σου δεσμεύεται χρονικά σε μια στιγμή, αυτή της γραφής του, αισθάνεσαι αμήχανος μέχρι να προλάβεις τις εξελίξεις. Σκέψου να κάνεις μια μαγνητοσκοπημένη εκπομπή, που καλείται να σχολιάσει και κάτι από τις εξελίξεις, αλλά θα παίξει σε 4-5 μέρες.
Μη σας τα πολυλογώ, το "Στούντιο 4" εγώ άργησα να το δω με συμπάθεια. Θες γιατί ώρες ώρες μου φαίνεται στατικό, θες επειδή η ΕΡΤ έχει τα κολλήματά της και δεν είναι σαν να μη θέλει να ασχοληθεί με την έξωθεν αυτής τηλεοπτική πραγματικότητα… Θες γιατί απλά μου άρεσε το DOT; Όμως είτε λέγεται "Στούντιο 4" είτε λέγεται DOT, είτε λέγεται Join Us, είτε λέγεται JOY, αυτή η εκπομπή είναι οι συνεντεύξεις με τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο. Και για αυτές και μόνο αξίζει να βλέπεις το "Στούντιο 4".
Εγώ προσωπικά, επειδή κοιμάμαι και αργά, προτιμώ να βλέπω τις συνεντεύξεις του αργά τη νύχτα στην επανάληψη. Έχουν πάντα ενδιαφέρον, ρωτάνε οπωσδήποτε αυτά που θες να ακούσεις, οι καλεσμένοι τους εμπιστεύονται και κυρίως έχουν πρόσβαση σε κάθε πρόσωπο από την εγχώρια showbiz, είτε είναι σε διαφημιζόμενο project, είτε είναι στη δική του κάψουλα λόγω προσωπικών συγκυριών και επιλογών. Αν δεν ήταν αυτοί, ο Βασίλης Μπισμπίκης δεν θα μιλούσε τόσο άνετα για τη Δέσποινα Βανδή. Αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα μπορούσε να μιλήσει τόσο ωραία τις προάλλες και ο Στέφανος Δημουλάς. Αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα ήταν η εκπομπή έτσι θα μου πεις. Δεκτό.
Το "Στούντιο 4" πάσχει βέβαια στα υπόλοιπα. Με σαφείς τις αναφορές στο περιοδικίστικο background τους επιλέγουν θέματα που τους ενδιαφέρει να προτείνουν στο κοινό, αλλά πολλές φορές παραείναι "πάλι μαρμελάδα φράουλα" για τη μικρή οθόνη. Μη ξεχνάμε πως η τηλεόραση είναι ένα λαϊκό μέσο. Άρα το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αφουγκραστείς τα ενδιαφέροντά της και να τα πλασάρεις στο κοινό με ιλουστρασιόν συσκευασία… Μου αρέσει να συζητούν για τις εξελίξεις στο "And just like that…”, τις σειρές που βλέπουν εκείνοι, όσα τους κάνουν εντύπωση και ό,τι άλλο τους έρχεται και ξεχωρίζω τις συζητήσεις τους για θέματα της επικαιρότητας με τον Κώστα Βαϊμάκη. Δεν μένω όμως στη θεματολογία αυτή καθαυτή. Με νοιάζει τι θα πουν οι παρουσιαστές εν ολίγοις, όλο το άλλο μπορεί να φύγει.
Όμως είναι τόσα που αξίζουν, που ακόμα και αν φύγουν αυτά τα λίγα που με κάνουν να βαριέμαι, πάλι θα μείνει αυτή η τέλεια συνέντευξη που μπορείς να βλέπεις σαν αυτόνομη εκπομπή. Γιατί αυτό είναι το "Στούντιο 4", η συνέντευξη με τη Νάνσυ και τον Θανάση στο μπλε καναπέ.
