"Λες να γίνει η νέα Αρχελάου;" με ρωτούσε τις προάλλες ένας φίλος, επίσης κάτοικος της ευρύτερης περιοχής -μίας εκ των πιο προνομιακών του κέντρου της Αθήνας- σχετικά με την πλατεία Βραζιλίας. Στους πρόποδες των Ιλισίων παρουσιάζεται αρκετά σημαντική κινητικότητα τα τελευταία χρόνια, με ενδιαφέροντα -σχεδόν viral- μαγαζιά να εμφανίζονται και να συζητιούνται, για όλους τους σωστούς λόγους. Την ίδια στιγμή, τα τραπεζάκια είναι γεμάτα κάθε στιγμή της ημέρας και κόσμος πάει κι έρχεται. Όχι, η πλατεία Βραζιλίας δε χρειάζεται να γίνει κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι: Ένα cool μέρος με μπόλικες προοπτικές για περαίτερω, απαραίτητα προσεκτική, εξέλιξη στο κομμάτι της εστίασης.
Τα πράγματα δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι για την πλατεία που βαπτίστηκε από τη δημοφιλή χώρα της Λατινικής Αμερικής. Κάποια συγκεκριμένα σημεία της θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακόμη και "καταραμένα" από την άποψη πως -ειδικά μετά την εγκατάλειψη των γραφείων του ΔΟΛ- οτιδήποτε κι αν άνοιγε σε αυτά, δύσκολα είχε μεγάλη διάρκεια ζωής. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, η οποιαδήποτε επιχειρηματική κίνηση που πατούσε στη σφαίρα της εστίασης, διαρκούσε μόλις μερικούς μήνες.