Ο Χάρης Ρώμας παραχώρησε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου και την εφημερίδα "On Time" μιλώντας για τον χαρακτήρα του όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείται με την υποκριτική αλλά και τη διασημότητα που ήρθε με το σίριαλ "Οι μεν και οι δεν".
Η δημοσιογράφος ρώτησε τον δημοφιλή ηθοποιό αν στα 40 χρόνια της επαγγελματικής του πορείας, ήρθε ξαφνικά η διασημότητα και αν κάποτε αισθάνθηκε να έχει έπαρση, με τον ίδιο να απαντά πως "Αυτό δεν συνέβη στα είκοσί μου, αλλά αργότερα, είχα περάσει και από ακροάσεις, έπαιξα στο θέατρο, είχα την τύχη να με πάρουν αμέσως στο Εθνικό Θέατρο, έπαιξα κατευθείαν στην Επίδαυρο, στην τραγωδία "Αίας" του Σοφοκλή. Εκεί ήρθαν κρυφά και με είδαν οι γονείς μου. Είχαν την περιέργεια να δουν πώς είναι δυνατόν να παίξω και στην Επίδαυρο ως κορυφαίος του Χορού. Δεν έγινα κατευθείαν αναγνωρίσιμος" σημείωσε αρχικά.
Συνέχισε, μάλιστα, την απάντησή του λέγοντας ότι "Δεν έγινα σταρ της βιντεοταινίας, παρόλο που ήταν περίπου στην εποχή μου αυτό, λίγο μικρότερος ήμουν από άλλους. Θα μπορούσα. Γυρίζονταν βιντεοταινίες και μου είχαν προτείνει. Είχα άλλη πορεία. Η αναγνωρισιμότητά μου ήρθε όταν ήμουν μεγάλος, στα τριάντα μου, όταν έκανα τη σειρά "Οι μεν και οι δεν", ενώ είχα παίξει και σε άλλα σίριαλ στην ΕΡΤ και ως ζεν πρεμιέ – έχουν μείνει κάποια κομματάκια από τα σίριαλ-, δηλαδή στο "Αστέρια στο χώμα" έπαιζα τον ωραίο ζεν πρεμιέ και σε άλλα".
Ο Χάρης Ρώμας προσέθεσε ότι "Η μεγάλη δημοσιότητα ήρθε με το σίριαλ "Οι μεν και οι δεν". Τότε πια, στα τριάντα μου, ήμουν μεγάλος, τελείωνα και την Ιατρική. Δεν ήμουν ένα νεαρό παιδί στη βιντεοταινία, που τρελαίνεται γιατί τον αποθεώνουν. Εμένα μου ήρθε τότε που ήμουν πιο λογικός. Βεβαίως κι έπαθα έπαρση και έχασα το μέτρο, γιατί πιστεύεις για λίγο ότι, όταν σε χαϊδεύουν τόσο πολύ και σε επαινούν και σε χειροκροτούν, αυτό θα είναι για πάντα, ότι αυτό είναι πλέον θέσφατο και δεν αλλάζει με τίποτα".
Καταληκτικά, ο δημοφιλής ηθοποιός είπε πως "Έπειτα έρχεται η ζωή και σου αποδεικνύει ότι είναι διαρκής ο αγώνας, δίνεις συνεχώς εξετάσεις. Αλλά κι αυτό ήταν φυσικό, στο πλαίσιο του ότι δεν το είχα ξαναζήσει και το πέρασα έντονα. Ήταν όμως ελεγχόμενο. Κράτησε δύο, τρία χρόνια. Στην επόμενη σειρά, που ήταν ο "Κακός βεζίρης", αλλά δεν είχε την ίδια απήχηση, προσγειώθηκα".