Η Ελένη Ράντου μίλησε στο podcast της Μαρίας Μπακοδήμου και αναφέρθηκε στην ασθένεια που ταλαιπωρεί τη μητέρα της.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
"Ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τον φροντιστή πρέπει να έχει βοήθεια από ψυχολόγο για να ανταπεξέλθει. Το να μην σε θυμάται ο γονιός σου, σε χτυπάει τόσο πολύ που αποκλείεται να μην ταρακουνήσει το ψυχολογικό σου κομμάτι. Ο άνθρωπος είναι ζωντανός αλλά σαν να έχει φύγει. Στο σπίτι κάποια στιγμή επικρατούσε η απόλυτη τρέλα και με τις κοπέλες που ερχόντουσαν για φροντίδα αλλά και με εμάς. Η σύγχυση ήταν μεταδοτική, ειδικά όσο η μητέρα μου μιλούσε.
Πολλά τραύματα όσα και αν τα συνειδητοποιήσεις, δεν σημαίνει ότι τα λύνεις κιόλας. Μετά από απίστευτη δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου δεν κατάφερα να αλλάξω, κατάφερα απλά να καταλάβω γιατί κάνω ότι κάνω. Προσπάθησα να γαληνέψω το τέρας μέσα μου" είπε αρχικά η Ελένη Ράντου.
"Το πρώτο σύμπτωμα της άνοιας είναι η έλλειψη συναισθημάτων. Τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι πολύ επιθετικά. Η μητέρα μου είναι σε φάση που δεν μιλάει. Χρειάζεται τη φροντίδα ενός μωρού. Από όλη την οικογένεια, φροντιστής θα γίνει ο ένας. Είσαι τόσο εξαρτημένος από τον άρρωστο άνθρωπο, όσο είναι και εκείνος από εσένα. Υπήρξαν πολλές στιγμές που πήρα προσωπικά και πληγώθηκα με το γεγονός ότι φρόντιζα την μητέρα μου, αλλά δεν έπαιρνα αγάπη λόγω του ότι με την ασθένεια δεν μπορεί να νιώσει τίποτα από όλα αυτά. Πάω κάθε μέρα στην μητέρα μου γιατί έχω έναν τρόμο ότι αν αφήσω μέρες, δεν θα με γνωρίζουν καθόλου. Παλεύεις με τα δικά σου φαντάσματα όταν έχεις έναν άνθρωπο με άνοια. Μαθαίνεις να δίνεις εντελώς ανιδιοτελώς, που το κάνεις μια φορά για το παιδί σου και μετά για τον γονιό σου" πρόσθεσε.
"Πολλές φορές μπαίνω και βλέπω το βλέμμα της να είναι εχθρικό και φεύγω κομμάτια. Δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ όλο αυτό. Έχει τύχει να της πω "μην με ξανακοιτάξεις έτσι γιατί θα σε πετάξω από το μπαλκόνι”. Συνεχώς μιλάω στον εαυτό μου και του τονίζω τι πρέπει να κάνω. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι είναι ένας άνθρωπος άρρωστος και όχι η μητέρα σου. Οι ενοχές που είχα για να πάει η μητέρα μου σε ειδικό χώρο που θα έχει παρακολούθησε, ήταν εξοντωτικές, γιατί στο σπίτι μου ένιωθα ότι έχω τον έλεγχο. Υπέστη εγκεφαλικό και χρειαζόταν νοσοκομειακή υποστήριξη" κατέληξε.