Τι είναι το πρώτο πράγμα που θυμάται από τη ζωή της η Μαρία Ναυπλιώτου; Δεν ήταν ούτε 5 ετών, έπαιζε στο διαμέρισμα της οικογένειας στου Μακρυγιάννη και στο βάθος η ασπρόμαυρη τηλεόραση έδειχνε την ΥΕΝΕΔ. Ξαφνικά, στην οθόνη εμφανίστηκαν σκηνές όπερας. Η Μαρία πήγε με τα χέρια ανοιχτά, ακούμπησε τις παλάμες στην οθόνη και σχεδόν μπήκε μέσα σε αυτή νιώθοντας μαγεμένη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν αυτή η στιγμή που η κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιός κατάπιε το φως, έγινε η ίδια φως και άρχισε να εκπέμπει με έναν τρόπο απολύτως προσωπικό, ξεχωριστό και τεράστιας εμβέλειας στη θεατρική σκηνή, στην τηλεόραση, στον τρόπο που υπάρχει και κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Τη συναντώ στο ξενοδοχείο "The Dolli at Acropolis" την ημέρα του μεγάλου καύσωνα, κάτω από ένα κεραμικό του Κοκτώ, γαλήνια, αν και βρίσκεται μέσα σε έναν κυκεώνα προβών για την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" του Ευριπίδη, που θα είναι η εναρκτήρια παράσταση των Επιδαυρίων από το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου στις 5 Ιουλίου, σε σκηνοθεσία του τρομερού παιδιού του θεάτρου Τιμοφέι Κουλιάμπιν. Βρίσκεται και σε ένα μπαράζ γυρισμάτων για το σίριαλ "Παραλία" στην ΕΡΤ, που έκλεψε ακόμα και τη διεθνή προσοχή. Στην τσάντα της το κείμενο του Ευριπίδη με σημειώσεις και υπογραμμίσεις, στο τηλέφωνο το chat με τους ηθοποιούς του σίριαλ. "Μου άρεσε πάρα πολύ, το έβλεπα πριν αρχίσω να συμμετέχω κι εγώ. Το λάτρευα γιατί παίζουν όλοι καταπληκτικά, αλλά εκεί γνώρισα και τον υπαίτιο όλης της κατάστασης, τον σκηνοθέτη Στέφανο Μπλάτσο, έναν άνθρωπο εκπληκτικό. Περνάμε ζάχαρη, έχουμε όλοι καταπληκτική επικοινωνία και χημεία" λέει και δείχνει πραγματικά χορτάτη, ξέγνοιαστη.
Διαβάστε παρακάτω στο Harper's Bazaar