Την Άννα Κανδαράκη υποδέχτηκε το βράδυ της Δευτέρας ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, στο The 2Night Show" της Δευτέρας, για να μιλήσουν αναφορικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στο οικογενειακό αλλά και στο σχολικό περιβάλλον.
Η συζήτηση άνοιξε με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου να μιλά σχετικά με τις διαφημίσει προφυλακτικών που προβάλλονται στην τηλεόραση έπειτα από μια συγκεκριμένη ώρα, λέγοντας ότι "Είμαι λίγο σοκαρισμένος. Ίσως με έχετε ακούσει στο ραδιόφωνο που μίλησα από το πρωί για το τι συμβαίνει με τα προφυλακτικά. Αν με ακούει κάποιος στο ΕΣΡ, δεν νομίζω ότι έχει κάποια ώρα η διαφήμιση των προφυλακτικών… Η ιστορία του προφυλακτικού που σώζει ζωές, που μπορεί πραγματικά να αλλάξει τα πράγματα αν δεν το χρησιμοποιείς σωστά, έχει ώρα; Δηλαδή, δεν γίνεται κι έχουμε ενοχοποιήσει τόσο πολύ το σεξ, που δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το προφυλακτικό άλλη ώρα και μιλάμε από τις 11 και μετά;" είπε ο παρουσιαστής ξεκινώντας τη συζήτησή του με την κλινική ψυχολόγο.
Η γνωστή κλινική ψυχολόγος ανέφερε αρχικά πως "Είναι πάρα πολύ κρίμα που αντί να καταλάβουμε ότι πρώτα εμείς θα πρέπει να σπάσουμε το ταμπού, μπαίνουμε στη διαδικασία και νομίζουμε ότι όσο δεν μιλάμε για αυτό, δεν καταλαβαίνουμε ότι τελικά μας κρατάμε πίσω. Κουκουλώνουμε κάτι που είναι πολύ όμορφο, όπως η ερωτική επαφή, η συνεύρεση των ανθρώπων. Και κυρίως για τους νέους…"
Επιπλέον σημείωσε ότι δεν πρέπει να κρίνουμε διαφορετικά στα αγόρια και στα κορίτσια. "Το πρώτο λάθος που κάνουμε είναι ότι νομίζουμε ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι μια συζήτηση. Δεν είναι συζήτηση που θα γίνει στην εφηβεία ή προεφηβεία αλλά μια διαδικασία η οποία θα ξεκινήσει από τη βρεφική ηλικία. Πώς εξοικειώνεται το βρέφος με το σώμα του, πόσο στο νηπιαγωγείο αρχίζω και καταλαβαίνω την ανατομία, πόσο όσο μεγαλώνω μαθαίνω την προστασία, να σέβομαι τον εαυτό μου και τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου… Δε θα μιλήσω αλλιώς στο κορίτσι και το αγόρι. Θέλουν και οι δύο να σέβονται το σώμα τους, να το προστατεύουν και να προστατεύουν και να σέβονται τον άνθρωπο που επιλέγουν να το μοιραστούν. Το κομμάτι, λοιπόν, της αγάπης στο σώμα μου θα έρθει ανεξάρτητα με το φύλο. Αυτό που ουσιαστικά είναι η πρώτη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έρχεται από το γονεϊκό ζευγάρι. Αν μου πουν τα παιδιά ότι δεν έχουν δει αγκαλιά ή φιλί από τους γονείς τους, τότε ξεκινάει το ταμπού".
Μιλώντας για τον έρωτα στην εφηβεία, η Άννα Κανδαράκη ανέφερε πως "Στους έφηβους δεν έχει αλλάξει το συναισθηματικό τους κομμάτι. Μπορεί να έρχεται μια πληροφορία απέξω συνεχώς, η κατάσταση να βγαίνει πιο γρήγορα σωματικά, συναισθηματικά όμως τι ίδιο πράγμα είναι. Ένα αγόρι μου είπε ότι 'έκανα πρώτη φορά έρωτα και ο μπαμπάς το κουβέντιασε' και είναι τόσο κρίμα γιατί φάνηκε ότι ο μπαμπάς δε σεβάστηκε αυτή τη μοναδική στιγμή που ο γιος του συναντήθηκε με ένα κορίτσι και το μοιράστηκε μαζί του. Προστάτεψέ το. Είναι καθοριστικό όλο αυτό".
Όσον αφορά τη χρονική στιγμή που οι γονείς μπορούν να αρχίσουν να μιλούν στα παιδιά για σεξουαλικά θέματα, δήλωσε ότι "Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Θα πρέπει να έχουμε μιλήσει για τα γεννητικά όργανα. Εμείς τι θέλουμε; Θέλουμε όταν το παιδί νιώσει την αγωνία και τον φόβο να νιώθει ασφάλεια να έρθει να μιλήσει στη μαμά και τον μπαμπά. Και σταδιακά, πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι να μη χρησιμοποιούμε ταμπού λέξεις. Θα πρέπει να λέμε τις λέξεις με το όνομά τους. Να νιώθει την ελευθερία ότι εμείς μπορούμε να επικοινωνήσουμε. Δε χρειάζεται να προτρέξουμε, θα έρθει να σου κάνει τις ερωτήσεις. "
Αναφορικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία της Ελλάδας, η Άννα Κανδαράκη τόνισε: "Δεν υπάρχει κάποιο μάθημα, υποχρεωτικά. Είναι ένα μάθημα επιλογής, δεν έχει μπει στο σχολικό πρόγραμμα, όπως είναι τα υπόλοιπα μαθήματα. Έχουμε δρόμο ακόμα και είναι μια εξαιρετική φάση η εφηβεία, που χτίζουμε εαυτό. Αν εγώ νιώθω χαμένος, δεν με έχει ενημερώσει κάποιος για το σώμα μου, φοβάμαι την επαφή ή ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσω την σεξουαλική μου ταυτότητα, όλα αυτά να αρχίσουμε να τα επικοινωνούμε".
Σχετικά με το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας και πώς αντιμετωπίζεται από μια οικογένεια, η κλινική ψυχολόγος διαμήνυσε πως "Οι πιο συχνές φορές που θα έρθει ένα γονιός να ρωτήσει για το παιδί, τον κλινικό ψυχικής υγείας, είναι αν δεν είναι καλός στα μαθήματα είτε αν φοβούνται το κομμάτι στη ομοφυλοφιλίας… Αντί να εστιάσουν αν το παιδί τους είναι χαρούμενο, μπαίνουν μέσα για το αν το παιδί τους θα βγάλει κάποιο σύμπτωμα, αν είναι κλειστό ή δεν είναι καλό στα μαθήματα, τι θα πει η γειτονιά, πώς θα φανούμε στους υπόλοιπους. Το ζητούμενο είναι ο γονιός πώς θα μπορέσει να αφήσει μια τέτοια ανοιχτή επικοινωνία μέσα στο σπίτι, ώστε το παιδί να νιώσει την ασφάλεια πως ο,τι και να είναι, όχι θα το αποδεχτεί. Έχω ένα θέμα με την αποδοχή, γιατί κρύβει από πίσω ότι 'Δεν είμαι ευχαριστημένος αλλά το αποδέχομαι'. Δεν λέμε ότι αποδέχομαι το παιδί μου που δεν είναι καλός μαθητής αλλά το αποδέχομαι που δεν είναι. Άρα είσαι πιο χαμηλά και σε αποδέχομαι. Δεν μιλάμε για αποδοχή, μιλάμε για καμάρι, να το αγκαλιάσω. Ένας γονιός θα πρέπει να αγκαλιάζει το παιδί του και είναι καλός γονιός όταν το παιδί δεν είναι αυτό που θέλει. Αλλιώς καλό παιδί όλοι δεν είμαστε;" είπε μεταξύ άλλων η Άννα Κανδαράκη.