Τον κλινικό ψυχολόγο, Γιάννη Αθανασόπουλο υποδέχτηκε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου στο "The 2night Show" ο οποίος μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και τον οδήγησαν ένα βήμα πριν αφαιρέσει τη ζωή του, αλλά και τη σύνδεση που κάνει ανάμεσα στον Θεό με την επιστήμη του.
Αρχικά μίλησε για το έναυσμα που πήρε μέσα από το σπίτι του για να ασχοληθεί με την ψυχολογία. "Από μικρό παιδάκι ένιωθα ότι θέλω να ασχοληθώ με την ψυχολογία, από τα 10 μου. Η γιαγιά μου είχε βάλει το μικρόβιο. Σε μια οικογένεια που ο ένας είναι απάνω στον άλλο, το σπιτικό μας είναι το ένα πάνω στο άλλο, έβλεπα πάντα στη γιαγιά να μπαινοβγαίνουν ξένοι και άγνωστοι. Κάθε μέρα διαφορετικά πρόσωπα στο σπιτικό της και της είπα "Βρε γιαγιά γιατί τόσος κόσμος στο σπίτι;" και μου λέει "Αν δεν τους ακούσεις αυτούς τους ανθρώπους, πώς θα ησυχάσει η δική σου ψυχή;". Ανέβηκα στο σπίτι της και είδα μια κυρία που της κράταγε το χέρι και έκλαιγαν παρέα. Τότε μου έσκασε"
Όσον αφορά τις σκέψεις που έκανε να τερματίσει τη ζωή του, ο Γιάννης Αθανασόπουλος διαμήνυσε πως "Έγραφε το τραύμα πολλά χρόνια. Φαινομενικά ήταν πάρα πολύ εύκολη η ζωή και το κομμάτι της καριέρας και των σχέσεων ήταν εύκολο. Νομίζω ότι μέσα μου δεν είχα λύσει, μέχρι πρόσφατα, το κομμάτι του να κυνηγάς κάτι πολύ τέλειο, κάτι φτιαχτό. Όταν το κατάλαβα και έπεσε η περσόνα αυτή κάτω, εκεί με είδα στον καθρέφτη καλύτερα. Και ακόμα προσπαθώ να με δω, δεν με έχω δει 100%. Αποφάσισα να είμαι ένας άνθρωπος που μιλά για αυτό, για την ευαλωτότητα, που δεν μιλάει για αυτά που ξέρει, για αυτά που πρέπει να δείξει το δάχτυλο. Έχουμε γεμίσει από αυτοβελτίωση" είπε αρχικά
Συμπλήρωσε μάλιστα πως "Κυνηγούσα την ουρά μου συνέχεια. Έλεγα ότι έχω μπροστά το εγώ μου αλλά δεν υπήρχε πουθενά το εγώ μου. Τρομαγμένος, φοβισμένος, αυτή η ανεπάρκεια που έχουμε οι άνθρωποι βαθιά μέσα μας και νιώθουμε ότι πρέπει συνέχεια να καταφέρνουμε κάτι. Κι όμως μέσα μας νιώθουμε βαθιά ανεπάρκεια. Την είδα… Από φόβο τα κάνουμε όλα οι άνθρωποι. Φόβο μήπως μας εγκαταλείψουν, μήπως δεν μας καταλάβουν, μήπως δεν μας δουν, δεν μας ακούσουν. Κάτω-κάτω ο πιο ορμητικός φόβος, της εγκατάλειψης. Πήγα τόσο κάτω το εγώ μου, εκεί που ήμουν "σακατεμένος" σε ένα κρεβάτι και κατάλαβα ότι πέρα από το εγώ μου έχω ανθρώπους που δεν τους έβλεπα. Μια αγκαλιά του αδερφού μου στο κρεβάτι ήταν ικανή να με σηκώσει επάνω. Ξαφνικά ήταν σαν να ήρθε η ώρα να καταλάβω ότι πρέπει να σπάσει αυτός ο καθρέφτης" σημείωσε μεταξύ άλλων.
Αναφορικά με το βιβλίο του "Να προσέχεις", ο γνωστός κλινικός ψυχολόγος σημείωσε ότι "Η μάνα μου πάντα αυτό μου έλεγε. "Να προσέχεις". Και αυτό που μου έδωσε σαν δώρο και το ονόμασα έτσι είναι ότι δεν μου το έλεγε ποτέ επικριτικά. Ακόμα και στις πιο διεστραμμένες και λάθος στροφές μου, στεκόταν πάνω από τις λύπες της στοργικά και άκουγε. Αυτό το "Να προσέχεις" κάποια στιγμή το άκουσα από μέσα. Όταν κατάλαβα ότι έχασα την πίστη μου στους ανθρώπους, στον Θεό και τελικά την έχασα σε εμένα, εκεί την άκουσα από μέσα".
Στο ίδιο πλαίσιο μίλησε για τον Θεό, δηλώνοντας πως "Όλα τα δεινά δείχνουν την ανάγκη μας για τον Θεό και όχι το διαχωρισμό μας. Έχουν μπερδέψει οι άνθρωποι ότι ο Θεός είναι μια σύνδεση "εγώ και εσύ μαζί". Εκεί μπαίνει ο εγωισμός, ότι θα έπρεπε κάτι να συμβεί. Έχω την ελεύθερη βούληση να πράττω και το κακό θεριεύει επειδή ο καθένας στα τετραγωνικά του πράττει το μικρό κακό που λέει "σιγά" Βλέπεις το κακό εκεί έξω να μεγεθύνεται και λες 'γιατί έγινε αυτό;' Γιατί έχασες την πίστη σου στον Θεό, στο εμείς. Αν τα κάνεις όλα για την πάρτη σου, άνθρωπος φοβισμένος θα είσαι. Αν τα κάνεις για τους άλλους θα είσαι απλά νευρωτικός. Αν τα κάνεις για τον Θεό και το εμείς, έχεις ξεμπερδέψει από αυτό που μένει να αποδειχθεί για κάτι και προσπαθείς για αυτό.
Πριν τέσσερα χρόνια είχα γράψει γράμμα στο Θεό που έλεγα πως "Σε ευχαριστώ που κατάφερα να είμαι, σε αυτό που κάνω, καλός και ήσυχος για να μπορέσω να βοηθήσω τον αδερφό μου να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα και τον άνθρωπο της ζωής μου, τη γυναίκα που αγαπάω, να προχωρήσει και να φύγει από καταστάσεις που δεν την τιμούν και τη μάνα μου να μη χρειάζεται να κάνει δεύτερη δουλειά και να πλένει πιάτα". Δεν έγραψα ούτε μια στιγμή "Σε ευχαριστώ που μου έφερες λεφτά, επιτυχίες τέτοιου τύπου". Ποτέ! Εκεί ένιωσα ότι απελευθερώθηκα από τον ναρκισσισμό" σημείωσε σε άλλο σημείο.
Επιπλέον, ο Γιάννης Αθανασόπουλος εξήγησε πως "Την αγάπη την έχουν μπερδέψει όλοι. Νομίζουν ότι η αγάπη είναι απλά μια λέξη. Η αγάπη είναι μια λειτουργία, είναι ο Θεός, η ύπαρξη και αν δεν τιμήσεις την αγάπη δεν ηρεμείς ποτέ. Και τι εννοώ; Να σταματήσεις να ζητάς" σημείωσε μεταξύ άλλων ο κλινικός ψυχολόγος.