Ο Θοδωρής Κατσαφάδος ήταν καλεσμένος το πρωί της Πέμπτης στην εκπομπή "Πάμε Δανάη" και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην απομάκρυνσή του από τη θεατρική παράσταση, "Μάρτυρας Κατηγορίας" στην οποία πρωταγωνιστούσε.
Διαβάστε Επίσης
"Είναι πάρα πολύ δυσάρεστο και τοξικό να νιώθεις ανεπιθύμητος σε μια παράσταση που συμμετέχεις. Είναι πρωτόγνωρο. Είμαι 51 χρόνια στη δουλειά και ήταν η πρώτη φορά που από της 21 Φεβρουαρίου μέχρι τις 28 Απριλίου έπαιζα, και πάντα σκεφτόμουν, όλη την ημέρα και το βράδυ, ότι συμμετέχω σε μια δουλειά που δε με θέλουν. Αυτό είναι πάρα πολύ άσχημο, πάρα πολύ πικρό και στενάχωρο όταν σου συμβαίνει, ειδικά όταν είσαι σε μια ηλικία και μετά από τόσα χρόνια στη δουλειά. Συνήθως οι επιχειρηματίες με θέλουν, το ίδιο και οι περισσότεροι σκηνοθέτες. Οι συνάδελφοί μου οι περισσότεροι με αγαπάνε και δε νιώθουν ότι μειώνονται καλλιτεχνικά όταν βρίσκονται μαζί μου στη σκηνή. Έτσι είχα μάθει και έτσι είχα συνηθίσει" είπε αρχικά ο Θοδωρής Κατσαφάδος.
Στην ερώτηση του Άρη Καβατζίκη για τον Θανάση Κουρλαμπά, του οποίου το όνομα ακούστηκε ως του ανθρώπου που ζήτησε την απομάκρυνσή του από την παράσταση απάντησε: "Δε θέλω να μιλάω για συναδέλφους. Σε μια δουλειά, οι συμβαλλόμενοι είναι δυο, ο επιχειρηματίας και ο εργαζόμενος… Ο άνθρωπος αυτός, ο επιχειρηματίας, αυτός είναι υπεύθυνος. Από εκεί και πέρα, σε ένα έγκλημα βεβαίως υπάρχει ο δολοφόνος και ο ηθικός αυτουργός. Εγώ δε μιλάω όμως για τους συναδέλφους μου, μιλάω με τον επιχειρηματία που τον Δεκέμβρη μου είπε ότι θα είμαι και του χρόνου και αρνήθηκα πολλές άλλες προτάσεις που είχα, και στις 21 Φεβρουαρίου μου είπε ότι δε θα είμαι. Εκεί θα μείνω. Δε θέλω να το συνεχίσω και εύχομαι αυτή η φορά να είναι η τελευταία που το συζητάω. Δε θέλω να γίνω και γραφικός. Περίμενα την Κυριακή των Βαϊων σαν φαντάρος να τελειώσει, και από τη στιγμή που τελείωσε ηρέμησα. Πάμε για άλλα, έχω άλλα σχέδια θεατρικά και τηλεοπτικά. Βεβαίως έχω πάρει και τις αποστάσεις και τις αποφάσεις μου για κάποιους ανθρώπους, αλλά αυτό είναι για μένα. Δεν είναι ότι κάποιος σου στερεί το επάγγελμά σου, σου στερεί και τη χαρά. Ειδικά όταν ξέρουν οι άνθρωποι αυτοί ότι εγώ βρίσκομαι σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Είμαι πολύ μόνος μου, σε ένα σπίτι άδειο που πολλές φορές περνάνε μέρες και δεν ακούω ούτε τη φωνή μου…. Ξέρανε πολύ καλά και τα προβλήματά μου της περιόδου αυτής και τη στήριξη που έχω να κάνω στα παιδιά μου, και παρ’ όλα αυτά πήραν αποφάσεις, ανεπίτρεπτες".