Για τις αλλαγές που έχουν έρθει στην κοινωνία μας με την πάροδο του χρόνου μίλησε η Βίκυ Παπαδοπούλου στην Έρη Βαρδάκη και το "ΒΗΜagazino".
Η δημοφιλής ηθοποιός ανέφερε αρχικά πως "Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω είναι ότι παλαιότερα ήμασταν πιο αθώοι. Κάθε χρόνο τα άγχη αυξάνονται. Νομίζω ότι στην καθημερινότητά μας πλέον έχει υπεισέλθει ο φόβος σε κάθε επίπεδο. Φοβόμαστε τον συνάνθρωπό μας, ανεξάρτητα εάν είναι ο γείτονάς μας. Θα πω το πιο απλό: δεν θυμάμαι παλιά να κλειδώναμε το καλοκαίρι στο νησί τις πόρτες μας. Δεν ξέρω εάν αυτός ο φόβος καλλιεργήθηκε από τα ίδια τα γεγονότα που συνέβησαν από τα ΜΜΕ, από εμάς τους ίδιους. Κάθε χρονιά όμως που περνά μού φαίνεται όλο και πιο δύσκολη" σημείωσε μεταξύ άλλων.
Στη συνέντευξή της μάλιστα θέλησε να επικοινωνήσει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η δική της γενιά μέσα στα χρόνια ενηλικίωσής της αλλά και λόγω της οικονομικής κρίσης. Η Βίκυ Παπαδοπούλου δήλωσε ότι "Ανήκω σε μία μεταβατική γενιά. Όταν ξεκινήσαμε, τα είχαμε όλα δεδομένα, πιστεύαμε ότι όλα θα πάνε καλά και καταλήξαμε να μην έχουμε τίποτα. Και πέρα από αυτό, εμείς μεγαλώσαμε σε έναν αναλογικό κόσμο και με έναν τρόπο βρεθήκαμε ενήλικες σε έναν ψηφιακό. Μοιάζει συνεχώς να προσπαθούμε να προλάβουμε την εξέλιξη, να κατανοήσουμε, να αφομοιώσουμε και αυτό δημιουργεί μία αμηχανία".
Περιγράφοντας μάλιστα μια περίοδο της ζωής της που θυμάται έντονα, η γνωστή ηθοποιός είπε χαρακτηριστικά: "Εάν θυμάμαι έντονα μία χρονιά, αυτή ήταν το 2004. Ήταν μία πολύ αντιφατική περίοδος για μένα. Ενώ ο κόσμος πανηγύριζε το Euro και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, εγώ είχα χάσει τον πατέρα μου".