Ανάμεσα στους ομιλητές του τρίτου συνεδρίου του The Upfront Initiative για την ισότητα, τη συμπερίληψη, την ποικιλομορφία και την ορατότητα στον εργασιακό χώρο που διοργάνωσε η Lifo, ήταν η Ελένη Φουρέιρα.
Διαβάστε Επίσης
Η εντυπωσιακή τραγουδίστρια αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο ρατσισμό που έχει βιώσει η ίδια για το ότι κατάγεται από την Αλβανία
"Όλοι για να αρέσουν στην εποχή που ζούμε, ορισμένοι λένε "είμαι αντίθετος στην ομοφοβία κλπ", αλλά γυρνώντας σπίτι λένε "αν γίνει ο γιος μου γκέι, θα τον σκοτώσω". Πρέπει οι άνθρωποι που μεγαλώνουν παιδιά να μάθουν. Κι εγώ μεγαλώνω παιδί και όταν είσα αυτό που έγινε στη Θεσαλονίκη φοβήθηκα. Και δεν φοβήθηκα αν πέσει θύμα μπούλινγκ, αλλά να μην γίνει θύτης. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, το πιο στενάχωρο είναι οι θύτες. Το θύμα θα βρει στήριξη από όλους μας. Τα άλλα παιδιά θα καταλάβουν ποτέ τι κάνουν; Δεν θέλουμε να έχουμε τέτοια παιδιά στην κοινωνία" σημείωσε χαρακτηριστικά. "Πρέπει να αλλάξουν οι γενιές, οι νοοτροπίες. Καμιά φόρα σκέφτομαι οι άνθρωποι παλιά που έμαθαν "αυτό είναι έτσι" δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν είναι έτσι. Αυτό δυστυχώς μετά από μια ηλικία δεν μπορούν να το καταλάβουν. Εμείς οι νέοι γονείς πρέπει να βάλουμε τις βάσεις. Για να βγουν εκεί έξω και να μάθουν ότι δεν είναι καλύτερα από κανέναν. Και πως όλοι είναι ίσοι. Μπορεί το παιδί μου να θέλει να φοράει ό,τι θέλει όταν μεγαλώσει. Όταν το παιδί μου – που είναι ενός έτους – έπιασε ένα καλλυντικό – πήγε η μητέρα μου και του είπε εσύ είσαι άντρας. Με έπιασε ένας κόμπος εκείνη τη στιγμή. Της εξήγησα ότι είναι ελεύθερος όταν μεγαλώσει να φορά και να εκφράζεται όπως θέλει. Ως παιδί δεν μπορείς να καταλάβεις εύκολα το μπούλινγκ. Υπάρχει η φοβία της αποδοχής. Φεύγεις από μια χώρα και έρχεσαι μια άλλη που δεν έχεις επιλέξει να το κάνεις. Καταλάβαινα απλά ότι η δική μου χώρα ήταν σε εμφύλιο. Είχα μια καλή μάνα πιυ μας έκανε να νιώθουμε καλά" είπε αρχικά η Ελένη Φουρέιρα.
"Όπου πήγαινα άκουγα "άντε μωρέ με την Αλβανίδα". Όλο αυτό δημιούργησε έναν δαίμονα μέσα μου που τον κουβαλούσα μέσα μου και είχα πάντα ένα άγχος, ένα πράγμα που δεν με άφηνε να κοιμηθώ, να απελευθερωθώ χωρίς να καταλαβαίνω γιατί. Όσο μεγαλώνει αυτό μέσα σου, δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό γίνεται δαίμονας και σε κυνηγάει. Για αυτό όταν απέδειξα ότι δεν έχει σημασία από πού είσαι, μπορούν να σε αποδεχτούν και ως Αλβανίδα, για μένα ήταν απελευθέρωση. Πάντα ένιωθα υπερήφανη, αλλά ένιωθα άγχος αν θα με δεχτούν" προσέθεσε.