Συνέντευξη παραχώρησε η Πέγκυ Ζήνα στο περιοδικό InStyle και τη Ξένια Ιωάννου και αναφέρθηκε στη δύσκολη περίοδο που πέρασε την εφηβεία της όταν ο πατέρας της αρρώστησε, αλλά και για το πως σε ηλικία 15 ετών, όταν εκείνος έφυγε από τη ζωή, κατάφερε με τη βοήθεια των τραγουδιών της Άννας Βίσση, να ξεπεράσει τον πόνο της.
Διαβάστε Επίσης
"Στα 12 με 15 μου αρρώστησε ο μπαμπάς από την επάρατη νόσο. Την παλεύαμε με πολύ καλή ποιότητα ζωής, δόξα τω Θεώ. Αυτό όμως δεν μου έδωσε την πολυτέλεια να κάνω την επανάστασή μου, γιατί είχαμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα μέσα στο σπίτι" είπε αρχικά η Πέγκυ Ζήνα.
"Δεν έκανα ποτέ την επανάστασή μου. Δεν θυμάμαι ως έφηβη να υπήρχε μία περίοδος όπου δεν μπορούσα να συνεννοηθώ με τη μαμά μου, όπου ήμουν το αντιδραστικό παιδί. Το πιάνο ήταν ο τρόπος για να ξεσπάσω, ακόμα κι όταν έχασα τον μπαμπά μου. Θυμάμαι τότε, μάλιστα, έπαιζα στο πιάνο με τις ώρες. Η μαμά μου ντρεπόταν, μου έλεγε: παιδί μου, έχουμε πένθος, δεν είναι ωραίο. Της απαντούσα ότι είναι το μόνο που μπορώ να κάνω μέχρι να περάσει λίγο το πένθος. Τραγουδούσα τους Δαίμονες, τη ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα. Είχε κι έναν θυμό σε αρκετά σημεία, είχε ένα κακό που προσπαθούσε να ξορκιστεί. Και κάποιες θλιμμένες μπαλάντες, ειδικά στο τέλος, με τις απώλειες που είχε το έργο. Καμιά φορά λέω στην Άννα Βίσση: δεν ξέρεις μωρέ εσύ γιατί σε αγαπάω και τι σημαίνεις για μένα" προσέθεσε.