Ο Βασίλης Ζούλιας παραχώρησε συνέντευξη στην Νανά Παλιτσάκη και το "Mega Καλημέρα" και αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια, την ενασχόλησή του με τη μόδα, αλλά και τη μοναξιά που βίωνε.
"Γεννήθηκα το 1963. Θυμάμαι τα τανκς που περνούσαν έξω από το σπίτι μου επί δικτατορίας, μέναμε στην Αλεξάνδρας. Οι γονείς μου είχαν προβλήματα και ήμουν ως παιδί συνεχώς με μια βαλίτσα στο χέρι. Γεννήθηκα στη Μήλο, ήρθαμε στην Αθήνα, μετά πήγαινα στην Άνδρο, πηγαινοερχόμουν μέχρι που η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκε. Ήμουν 9 χρονών όταν η μητέρα μου με ρώτησε αν της επιτρέπω να ξαναπαντρευτεί. Είχε υποφέρει και ήθελα να τη δω ευτυχισμένη. Είπα αμέσως ναι στον γάμο της με τον πατριό μου. Δεν ήμουν ένα ευτυχισμένο παιδί. Ο πατέρας μου δεν ήταν εκεί και μου έλειψε αυτό στην παιδική μου ηλικία. Σήμερα έχω μια υπέροχη σχέση με τον πατέρα μου. Πιάσαμε τα πράγματα από εκεί που τα αφήσαμε" είπε ο Βασίλης Ζούλιας.
"Ο σχεδιαστής Τάκης Παρθένης με ανακάλυψε. Τη δεκαετία του ’80, τα χρήματα πήγαιναν στην τράπεζα μέσα σε κούτες και σακούλες, γιατί δεν χώραγαν αλλού. Τη δεκαετία του ‘90 η ζωή μου γύρισε κυριολεκτικά ανάποδα. Το 1992 ήταν μεγάλη καμπή, καθάρισα από τις ουσίες. Υπήρχε μια μοναξιά για εμένα το ’90. Έκανα πάρτι σε ένα τεράστιο σπίτι που είχα και μετά κατέληγα μόνος μου στην κρεβατοκάμαρα. Πέρασαν χρόνια μέχρι να αρχίσω να μου αρέσω ξανά. Έμενα μεγάλα διαστήματα μόνος μου και χωρίς σύντροφο γιατί φοβόμουν το κομμάτι της οικειότητας. Κυριαρχούν μέσα μου δύο φόβοι, της οικειότητας και της εγκατάλειψης" προσέθεσε.