Ο ZAF ήταν καλεσμένος του Γρηγόρη Αρναούτογλου, το βράδυ της Τρίτης, στην εκπομπή του ANT1, "The 2Night Show".
Κατά τη συνέντευξή του, ο ZAF, μίλησε μεταξύ άλλων για την καριέρα του, την πρόσφατη επιτυχία του τραγουδιού "Πές" και για τον πατέρα του που έχασε πριν γεννηθεί.
Πιο συγκεκριμένα, ο ZAF δήλωσε για την αρχή της καριέρας του ότι:
"Δεν χρειάστηκε να μου πει κάποιος ότι έχω ωραία φωνή. Ήξερα ότι έχω ωραία φωνή αλλά δεν ήξερα πως να την κάνω καλύτερη. Όταν έκανα μιούζικαλ εκεί κατάλαβα τι σημαίνει φωνητική και κόσμος. Είναι άλλο πράγμα να τραγουδάς στο σπίτι σου και άλλο να είσαι με επαγγελματίες που σε καθοδηγούν".
Αναφορικά με την παιδική του ηλικία, ο ZAF είπε:
"Ήμουν ένα άτακτο παιδί που στεναχωρούσα γενικά. Γούσταρα να κάνω φάρσες και στους καθηγητές. Υπήρξε μια φορά φάρσα που επενέβη η αστυνομία. Μεγάλωσα σε γειτονιά, με το να βγαίνω έξω, να κάνω πράγματα και να μπλέξω πιθανόν σε κάποια και να ξεμπλέκω. Πολλοί φίλοι μου ξεκίνησαν να κάνουν χαζά πράγματα αλλά κανείς δεν έφτασε στο σημείο να του καταστρέψει τη ζωή. Εγώ είμαι φοβικός σε αυτά και δεν τα αγγίζω αλλά δεν τα έχω και ανάγκη κιόλας".
Για την έλλειψη του πατέρα του από τη ζωή του, ο τραγουδιστής ανέφερε ότι:
"Γενικότερα δεν μου έλειψε ποτέ η πατρική φιγούρα. Από τη στιγμή που δεν την είχα για να τη χάσω, δεν κατάφερε να έρθει η στιγμή να μου λείψει κιόλας. Αν τη ζούσα και έφευγε στην εφηβεία μου θα ένιωθα την έλλειψη. Με μεγάλωσαν γυναίκες μαχήτριες και ό,τι είμαι είναι η γιαγιά μου, η μαμά του μπαμπά μου. Πρόλαβε την προετοιμασία και το άγχος και δεν πρόλαβε το τώρα".
Παράλληλα, ο ZAF μίλησε για τις γυναίκες που είναι σημεία αναφοράς στη ζωή του λέγοντας:
"Η μητέρα μου που την αγαπάω ήταν από την μικρή ηλικία που έφυγε ο πατέρας μου, πήρε τον ρόλο του οικονομικού για να φέρει χρήματα στο σπίτι. Η γιαγιά μου είχε αναλάβει την ανατροφή και είναι ένα διαμάντι. Έπαθα τεράστιο κακό τώρα που την έχασα πέρυσι, ήταν δύσκολο! Η γιαγιά μου έχασε τον πατέρα μου, μετά τον αδελφό του πατέρα μου. Είναι μια μάνα που από τα τρία παιδιά που είχε, έχασε τα δύο. Κατάφερε να σηκωθεί στα πόδια της και είπε θα κάνω τα πάντα για αυτά τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά ήμουν εγώ και ο αδερφός μου. Δεν μου έλειψε τίποτα απολύτως.
Η γιαγιά μου δεν ήταν ποτέ της νοοτροπίας το παιδί να δουλέψει και να δίνει στον γονιό ή στο σπίτι. Το είχε κάπως πατριωτικά μέσα της. Έλεγε ότι το παιδί πρέπει να δουλέψει για το δικό του μέλλον. Δεν χρειάστηκε να δουλέψω για να συντηρώ την οικογένεια αλλά για να μην χρειαστεί να παίρνω από τους γονείς μου".