Τον Στέλιο Κουδουνάρη υποδέχτηκαν η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στο "Στούντιο 4”.
Ο γνωστός σχεδιαστής μόδας μίλησε στους παρουσιαστές της ΕΡΤ για το πώς διαχειρίστηκε τη δημοσιότητα η οποία μπήκα στη ζωή του με τη συμμετοχή του στην κριτική επιτροπή του "My Style Rocks”.
Ο Στέλιος Κουδουνάρης αναγνώρισε τα καλό κομμάτι της δημοσιότητας αλλά και το κακό της: "Αυτό που με εμπόδιζε τα πρώτα χρόνια ήταν η απότομη δημοσιότητα και αναγνωρισιμότητα, κάπως ένιωθα ότι ο κόσμος που μου μιλάει κάνει μία εισβολή στην καθημερινότητά μου. Ισχύει ότι ο κόσμος με έμαθε μέσα σε λίγους μήνες, στην αρχή το έβλεπα αρνητικά αυτό, δεν μου άρεσε, μου προκαλούσε άγχος και ανασφάλεια, ταραχή”.
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας: "Όταν κατάλαβα ότι "αυτό είναι η δημοσιότητα. Αφού είσαι τόσες ώρες μέσα στα σπίτια των ανθρώπων, θέλουν απλώς να σου πουν ένα γεια. Χαλάρωσε, πώς κάνεις έτσι”, τελείωσε (η ταραχή και το άγχος). Στην αρχή σκεφτόμουν "γιατί μου μιλούν; Τι θέλουν; Πώς με κοιτούν έτσι; Γιατί μου λένε γεια; Δεν θέλω να μου λένε γεια. Δεν θέλω τώρα να μιλήσω, δεν έχω όρεξη”. Αλλά έτσι είναι, κάνεις μία συμφωνία με τη δημοσιότητα, πρέπει πάντα να έχεις όρεξη. Είναι μία νέα καθημερινότητα”.
Και πρόσθεσε: "Πολλές φορές είπα ότι δεν θέλω να βγω από το σπίτι για να μην αντιμετωπίσω τους ανθρώπους. Πηγαίνω ας πούμε σε πολύ λιγότερα events απ' ό,τι πήγαινα γιατί βαριέμαι να μιλάω με ανθρώπους που δεν θέλω. Ε βέβαια θα πάω στη λαϊκή, δεν είμαι ο Σάκης Ρουβάς, είπαμε ρε παιδί μου. Κανονικά όλα, μια χαρά”.
Σε άλλο σημείο, ο Στέλιος Κουδουνάρης θυμήθηκε τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στη μόδα, τα οποία -όπως δήλωσε- ήταν γεμάτα θυσίες.
"Θυσίασα τα νιάτα μου, τον χρόνο μου, τις διακοπές μου. Όλα τα θυσίασα. Πολλά χρόνια δεν πήγα διακοπές, τώρα δεν το διαπραγματεύομαι” ανέφερε χαρακτηριστικά.
Όπως μοιράστηκε στη συνέχεια, υπήρξαν και κρίσιμες στιγμές οι οποίες τον έφεραν στα όριά του: "Μόνο μία φορά με πήρε από κάτω. Είχα πληγωθεί πάρα πολύ από τη συμπεριφορά ενός πελάτη, ο οποίος με κορόιδευε λίγο με τα ραντεβού, μία έλεγε θα βάλει παραγγελία, μία έλεγε ότι δεν θα βάλει. Είχα γυρίσει σπίτι και από τα νεύρα είχα ρίξει τα ρούχα κάτω και τα πατούσα με μανία όμως. Έκλαιγα χωρίς αύριο. Αυτό κράτησε δέκα λεπτά. Μετά ξέρεις, σήκωσα τα ρούχα, τα σιδέρωσα και συνέχισα κανονικά την πορεία μου. Χρειάζεται και αυτό”.