Για την επιστροφή της στην τηλεόραση μέσω από τους "Πανθέους" του ΣΚΑΪ, αλλά και για άλλους σταθμούς της πορείας της μίλησε η Κάτια Δανδουλάκη, στη αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό "Τηλέραμα".
Η διάσημη ηθοποιός εξήγησε δεν έκρυψε πως ο σύντροφος της ζωής της, ο Μάριος Πλωρίτης, της λείπει και θα της λείπει καθημερινά.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΟ "ΤΗΛΕΡΑΜΑ" ΠΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕ ΤΟ YUPIII!
Ακόμα και με τους ανθρώπους που αγαπήσατε δεν νιώσατε ποτέ να ζηλεύετε;
Με μένα λοιπόν συμβαίνει κάτι μαγικό, που με έχει νομίζω γλιτώσει από πολλά δεινά. Όταν έβλεπα να θαυμάζουν τον άνθρωπο που ήμουν μαζί, εγώ χαιρόμουν και καμάρωνα! Όταν όμως ερχόταν η στιγμή που διαπίστωνα πως αυτός ανταποκρινόταν σοβαρά ή ενδιαφερόταν πραγματικά για κάτι άλλο, τότε, ταυτοχρόνως, εγώ… αποσυρόμουν. Απέσυρα το ενδιαφέρον μου ως προς αυτόν, χωρίς ζήλιες, χωρίς δράματα, με ευγνωμοσύνη για όσα έζησα μαζί του. Άλλωστε πώς είναι δυνατόν να εμποδίσεις κάποιον που θέλει να ζήσει έναν νέο έρωτα ή τουλάχιστον έτσι νομίζει; Εγώ δεν καθόμουν να εξετάσω αν έτσι νόμιζε. Από τη στιγμή που διαπίστωνα ενδιαφέρον που δεν απευθυνόταν σε μένα, γύριζα την πλάτη. Και έπειτα έκλεινα για πάντα την πόρτα πίσω μου – και δεν ξαναγύριζα ποτέ. Δεν ξαναγύρισα ποτέ.
…
Νιώθετε τυχερή ως άνθρωπος;
Κυρίως ευγνώμων! Νιώθω μια τεράστια ευγνωμοσύνη στον Θεό, στο σύμπαν, σε όλα τέλος πάντων τα όμορφα αλλά και τα άσχημα που με έχουν φέρει ως εδώ, που με έχουν κάνει τον άνθρωπο που είμαι τώρα
Οπότε είναι κάπως άσκοπη η ερώτηση αν σας λείπει κάτι σήμερα…
Καθόλου άσκοπη… Μου λείπει ακόμα ο Μάριος (Πλωρίτης). Μπορεί να έχουν περάσει τόσα χρόνια από τη στιγμή που έφυγε ο σύντροφός μου, κι όμως… Ο Μάριος είναι κάθε μέρα στον καμβά των σκέψεών μου… Επίσης μου λείπουν η… απλότητα, η άφεση, η χαλαρότητα. Σε όλη μου τη ζωή υπήρξα… λαίμαργη, ήθελα να κάνω αυτό, να κάνω κι εκείνο, να παίξω κι αυτόν τον ρόλο και τον άλλον. Έτσι, κατά κάποιον τρόπο, στερήθηκα την ξεκούραση, την απόλαυση να μην κάνεις τίποτα, το ταξίδι. Έζησα όλη μου τη ζωή σαν μια μακρά στρατιωτική θητεία, με συνέπεια και πειθαρχία: να μη φάω, να μην πιω, γιατί έχω μια παράσταση να υποστηρίξω, αλλά και να προστατέψω τη δουλειά μου, γιατί εξαρτώνται κι άλλοι άνθρωποι από αυτήν… Τώρα λοιπόν επιτέλους έχω αρχίσει να "καταλαγιάζω”, να απελευθερώνομαι από αυτή τη "λαιμαργία”. Έτσι, αρχίζω και δίνω λίγο χώρο στον εαυτό μου, για να κάνει ό,τι αγαπά πιο πολύ: ταξίδια, για να γνωρίσω όλο τον κόσμο, όλη τη Γη, ως τα πέρατά της. Και ελπίζω πως αυτό το καλοκαίρι έβαλα ακόμα ένα λιθαράκι σε αυτό το όνειρό μου, ώστε να γεμίσω μπαταρίες και να είμαι πανέτοιμη να εμφανιστώ σαν Χρυσοστόμη Πανθέου.