Αρνητική κριτική δέχτηκε η Εριέττα Κούρκουλου αφότου δημοσίευσε φωτογραφία από το ταξίδι που πραγματοποίησε πρόσφατα στο Κάιρο της Αιγύπτου. Η ίδια χρειάστηκε να διαγράψει την ανάρτησή ωστόσο δεν άφησε αναπάντητα τα αρνητικά σχόλια που δέχτηκε.
Αναλυτικότερα, στην νεότερή της ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram η γνωστή επιχειρηματίας σημειώνει: "Χθες αποφάσισα να μοιραστώ στιγμιότυπα από το ταξίδι μας στο Κάιρο.
Συνήθως δεν το κάνω, εν μέρη γιατί δεν θεωρώ ότι τα ταξίδια που κάνουμε ενδιαφέρουν κανέναν, αλλά και επειδή φοβάμαι την αρνητική ενέργεια του κόσμου. Ο φόβος μου δυστυχώς επαληθεύτηκε και επειδή ήταν από τις ημέρες που δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα δυνατή και που το μίσος χτύπησε φλέβα, αποφάσισα να κατεβάσω την ανάρτησή μου.
Σήμερα όμως ξύπνησα με θυμό και θέλω να πω δύο πράγματα για να μου φύγει.
Κάθε φορά που κάποιος σε αυτή την χώρα μοιράζεται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει (υπογονιμότητα, θάνατος αγαπημένων ανθρώπων, ψυχοσωματικά), λαμβάνει αγάπη και συγχαρητήρια.
Όμως στη ζωή υπάρχουν και όμορφα πράγματα και αν δεν μάθουμε να χαιρόμαστε με αυτά τα όμορφα, θα καταντήσουμε ένας μίζερος λαός που ασπάζεται και αναπαράγει την ανθρωποφαγία.
Η αλήθεια είναι ότι είτε αποφασίσω να μοιράζομαι αυτές τις στιγμές δημόσια είτε όχι, εμείς θα εξακολουθούμε να τις ζούμε. Για εμάς δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Όμως δεν μου αρέσει να κρύβομαι, ούτε θα ήθελα σε αυτό το προφίλ να μοιράζομαι μόνο προβληματισμούς και δυσκολίες.
Πριν από δυο χρόνια, αποφάσισα να μοιραστώ εδώ την αλήθεια μου και μέρος αυτής της αλήθειας είναι το ότι είμαι η Εριέττα Κούρκουλου – Λάτση. Έχω μια υπέροχη οικογένεια, εκπληκτικούς φίλους και την τύχη να έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω ταξίδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάω τον πόνο που υπάρχει γύρω μου, ούτε ότι θα πάψω ποτέ να μάχομαι ενάντια στην αδικία.
Η οικονομική μου κατάσταση άλλωστε – που δείχνει να δημιουργεί τέτοιο φθόνο, είναι και αυτή που μου επιτρέπει να προσφέρω βοήθεια σε όποιον το έχει ανάγκη…
Και επειδή υποσχέθηκα να μοιραστώ κάτι για την Αίγυπτο, αντικρίσαμε μια φτώχεια που δεν υπάρχει στις δυτικές χώρες. Παιδιά ξυπόλητα και ανθρώπους που ζουν μέσα σε χωματερές. Όμως όταν μας κοιτούσαν στα μάτια ή ανταλλάσσαμε μια καλημέρα, δεν υπήρχε ίχνος μίσους στα μάτια τους… δεν υπήρχε ίχνος θυμού ή ζήλιας. Υπήρχε μόνο αγάπη και αποδοχή του διαφορετικού. Πρέπει να χάιδεψαν δεκάδες άγνωστα χέρια το πρόσωπο του γιού μας στα στενά του Κάιρο χωρίς να μας ρωτήσουν και το βρήκα υπέροχο, γιατί οι άνθρωποι εκεί δεν είχαν πραγματικά κανένα φίλτρο – ήταν απόλυτα και υπέροχα αυθεντικοί. Έχουμε προφανώς πολλά να μάθουμε από εκείνους".