Όλα τα χρόνια που δουλεύω στα media υπάρχει ένας άγραφος νόμος, πως κάποιοι άνθρωποι είναι "κοινώς αποδεκτοί" ως κάτι θετικό. Με τον καιρό προσπαθούσα να καταλάβω τον λόγο.
Γιατί η Ελένη Μενεγάκη θεωρήθηκε "βασίλισσα" και ποιος την… έστεψε; Γιατί ο Νίκος Αλιάγας είναι super star της μικρής οθόνης ενώ δεν έχει δουλέψει σχεδόν ποτέ στην ελληνική τηλεόραση; Γιατί ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είναι ένας άνθρωπος που εκτιμούν όλοι; Και άλλοι τέτοιοι αστικοί μύθοι με βασάνιζαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών.
Αν θεωρήσουμε, απ' τη μία, πως η Ελένη Μενεγάκη έχει δώσει τις εξετάσεις της ως προς τη "βασιλεία" της και απ' την άλλη ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω τον Νίκο Αλιάγα, ας φτάσουμε στην "καυτή πατάτα" του Γρηγόρη Αρναούτογλου.
Με τα χρόνια λοιπόν έχω καταλήξει σε κάποια πράγματα που εξηγούν τη στάση του κόσμου των ντόπιων media προς το πρόσωπο του διάσημου παρουσιαστή. Ας μείνουμε στην πρώτη ανάγνωση: ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είναι ένας πολύ επιτυχημένος άνθρωπος, με μακρά πορεία, ισχυρό συμβόλαιο και εκτόπισμα στην αγορά. Η ιστορία του στην ελεύθερη ιδιωτική τηλεόραση "κεντρικής σκηνής" ξεκινά από το "στην πρίζα", μια περίεργη σατιρική εκπομπή των 00's, και για να λέμε την αλήθεια εκτινάχθηκε στην κορυφή με την ενότητα εκπομπών "Όμορφος Κόσμος", είτε το πρωί είτε το βράδυ.
Η ισχύς της επιβολής των προσώπων του κραταιού MEGA στις αρχές της δεκαετίας του 2000 τον έκανε "αντίπαλον δέος" του "Πρωινού Καφέ" και σε κάποια εποχή ορισμένες φορές να κέρδισε και τη μάχη εκείνη τη σεζόν. Στις πολλές δεκαετίες που ακολούθησαν παρουσίασε σχεδόν τα πάντα: Survivor, Φάρμα, Πολύ την Κυριακή, Πιο πολύ την Κυριακή, Όμορφο Κόσμο, Nomads, The 2Night Show, Live 2Night, ραδιοφωνικά shows, Η μαμά μου είναι καλύτερη απ' τη δική σου, Money Drop, My Way… H λίστα είναι τεράστια και μαγκιά του που τη μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, με την αναβίωση του "Εκατομμυριούχου" που πραγματικά σκίζει. Με την πορεία του απέδειξε πως και μπορεί να κάνει τα πάντα και πως τα πάντα αυτά τα κάνει πάντα πολύ καλά.
Ασχέτως απήχησης ο Γρηγόρης Αρναούτογλου έχει ένα "μαξιλαράκι" καλής τηλεόρασης. Δε θα βαρεθώ να το γράφω, γιατί είναι πραγματικά σημαντικό και κοπιαστικό. Το απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια. Σου αρέσει ή όχι (έχεις δικαίωμα να μη σου αρέσει ο γλυκερός τρόπος που αποδίδει το θέαμα στην τηλεόραση) υπηρετεί μια A list τηλεόραση, χωρίς πολλές εκπτώσεις, με σταθερές ως προς την εντιμότητα προς τον τηλεθεατή και αποδίδοντας μία "τιμή" προς τα πρόσωπα με τα οποία ενώνει τις δυνάμεις του.
Λόγου χάρη δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο χώρο έδωσε στη Μαρία Μπεκατώρου, την περίοδο της μετάβασής της στον ΑΝΤ1, με τα "Καρντάσιανς". Ένας Αρναούτογλου δεν είχε καμία "ανάγκη" να μοιραστεί τον τηλεοπτικό του χρόνο με άλλους δύο ισχυρούς τηλεοπτικούς παράγοντες, όπως η Μπεκατώρου και ο Σταρόβας. Τότε έδειξε πως όταν πρέπει χρειάζεται και η ομαδική δουλειά. Άλλωστε, πάντα ο Γρηγόρης έδινε χώρο. Ας θυμηθούμε την τηλεοπτική του σύμπραξη με τον Μουτσινά στον "Όμορφο Κόσμο".
Κάποιος θα σου πει "δεν τον μπορώ μωρέ, τόσα χρόνια ο ίδιος". Αν φτάσει σε ένα σημείο ένας τηλεθεατής, που δεν καίγεται και πολύ, να παραδεχθεί πως "τόσα χρόνια" είσαι ο ίδιος στη μικρή οθόνη, πάει να πει πως το στοίχημα το κέρδισες και δεν το ξέρεις. Ο Γρηγόρης είναι στη σταθερά του, πάντα ο ίδιος. Ό,τι κι αν παρουσιάσει, είναι ο Γρηγόρης. Δεν είναι ένας άλλος κάθε φορά. Είναι ο ίδιος, αυτός που ξέρεις. Με τα καλά του, τα πολλά καλά του, και τα κάποια κακά του.
Ένα κακό με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου είναι πως ορισμένες φορές είναι απόλυτος. Λόγου χάρη έχει μια δική του οπτική στα πράγματα και δεν του την αλλάζεις με τίποτα. Είναι πληθωρικός, μιλάει πολύ (κάτι που του χρεώνουν οι θεατές κυρίως) και αν του κάτσει κάτι στραβό, δεν τον ηρεμείς αν δεν του περάσει. Γενικά αν τον πιάσει το παράπονο, παραγκρινιάζει. Αλλά τι να κάνεις; Αυτό στα τηλεοπτικά πρόσωπα συνηθίζεται και συνήθως προσπερνιέται. Στον Γρηγόρη δεν μπορεί να προσπεραστεί γιατί ο λόγος του έχει ισχύ. Και εκεί το πράγμα γίνεται διαφορετικό. Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό χαρακτηριστικό του. Δεν θα έλεγε κανείς πως έχει "χρησιμοποιήσει" την ισχύ του, παρά μόνο για να διαφυλάξει τον εαυτό του και όσα εκείνος επιλέγει.
Μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει επειδή μετά από σχεδόν 30 χρόνια θέλει να περιφρουρήσει όσα κατάφερε;
Ακούγοντας τη Ζήνα Κουτσελίνη να μιλά προχθές για εκείνον στον Χάρη Λεμπιδάκη, λοιπόν, συνειδητοποίησα και κάτι ακόμα. Ο κόσμος των media σέβεται τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Ίσως γιατί στην ουσία σέβεται και αυτός τον χώρο που δουλεύει. Το καλό επιστρέφει, όπως και το κακό άλλωστε.
Με λίγα λόγια, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είναι μια "αξία" στο τηλεοπτικό τοπίο και δεν του αξίζουν πια κακοτοπιές. Ας το πάρουμε απόφαση και ας τον αφήσουμε στην ησυχία του να κάνει αυτό που ξέρει όσο ελάχιστοι. Να παρουσιάζει ωραίες εκπομπές που αφορούν τους περισσότερους τηλεθεατές. Αυτό λίγο δεν είναι. Και ο νοών νοείτω.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino