Η Τζένη Μελιτά παραχώρησε συνέντευξη στη Μαρία Αραμπατζίδου για το περιοδικό "Glow".
Η γνωστή παρουσιάστρια ασχολήθηκε με τη νομική αλλά γρήγορα απογοητεύτηκε. Παρόλα αυτά οι σπουδές της τη βοήθησαν στο να φτάσει στη δουλειά που ήθελε πραγματικά.
"Δεν είχα ποτέ μου όνειρο να γίνω δικηγόρος. Τελείωσα τη Νομική της Αθήνας, γιατί πίστευα -και πιστεύω ακόμη- ακράδαντα πως είναι μια πάρα πολύ καλή βάση στη ζωή μου. Έτσι, πήρα και την πρώτη μου δουλειά αργότερα στην "Ελευθεροτυπία". Είχα τρέλα να δουλέψω εκεί, είδε ο διευθυντής της εφημερίδας το πτυχίο και τον βαθμό και μου είπε: "Eσύ ξεκινάς πρακτική". Νωρίτερα, βέβαια, αυτό που με απώθησε πραγματικά από το να ασχοληθώ με τη δικηγορία ήταν μια άσχημη εμπειρία στο πρώτο δικηγορικό γραφείο, όπου δούλεψα ως ασκούμενη. Ήθελα να παραιτηθώ από τη δεύτερη κιόλας μέρα. Συνεργάστηκα με έναν δικηγόρο ο οποίος ήταν ολίγον τσιγκούνης (σε όλα του), αλλά το χειρότερο, μισογύνης. Δεν πέρασα καθόλου καλά. Φυσικά και δεν είναι έτσι όλοι στον κλάδο, εγώ έτυχα σε ιδιάζουσα περίπτωση κι απογοητεύτηκα" δήλωσε χαρακτηριστικά.
Μόνο καλά πράγματα είχε να πει για τον Φώτη Σεργουλόπουλο αλλά και για τις συνεργασίες της στην τηλεόραση: "Θυμάμαι με πολλή αγάπη την πρώτη μου συνεργασία στην τηλεόραση, στη σατιρική πολιτική εκπομπή "Συντέλεια”, με τους φίλους Μάνο Βουλαρίνο και Φάνη Λαμπρόπουλο. Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει και η τωρινή συνεργασία μου με τον Φώτη Σεργουλόπουλο, που θεωρώ πως είναι η καλύτερη που διανύω μέχρι τώρα. Είμαι τυχερή κι ευγνώμων που δουλεύω με αυτόν τον άνθρωπο, τον οποίο θαυμάζω και που με κάνει να πηγαίνω και να φεύγω από τη δουλειά με ένα τεράστιο χαμόγελο. Με τον Φώτη έχουμε χτίσει τη δική μας επικοινωνία, γελάμε πολύ, κάνουμε κάτι πολύ βαριές συζητήσεις, κυρίως για νομικά και ιστορικά θέματα, γιατί αρέσουν και στους δυο μας και θα βγούμε και για φαγητό εκτός εκπομπής. Μόλις μου ήρθε η πρόταση της ΕΡΤ με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και για το συγκεκριμένο concept, είπα "ναι" αμέσως".
Υπήρξε βέβαια περίοδος που περνούσε δύσκολα στην επαγγελματική της ζωή: "Προσωπικά, έχω πέσει θύμα διάκρισης σε δουλειά μου στα μίντια, όπου επιδεικτικά στα meetings, που γινόντουσαν, συμμετείχαν μόνο άνδρες. Ανήκουστο! Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές ήταν και όταν δούλευα σ’ ένα μεγάλο περιοδικό, το οποίο έκλεισε, κι έμεινα τέσσερις μήνες άνεργη. Με θυμάμαι να κάθομαι όλη μέρα σπίτι με τις πιτζάμες και να μεταφέρομαι ασκόπως από τον καναπέ στο κρεβάτι και τούμπαλιν. Σε εκείνη τη φάση της ζωής μου είχα σκεφτεί τα πάντα. Από το να φύγω στο εξωτερικό, μέχρι να ξαναγυρίσω στη Νομική. Είναι πολύ δύσκολο για έναν νέο άνθρωπο να μη βρίσκει δουλειά στα πιο παραγωγικά του χρόνια. Για κάθε άνθρωπο. Τελικά, ευτυχία για μένα είναι η ψυχική ισορροπία. Άντε και ένα προφιτερόλ! Δουλεύω αρκετά στο κομμάτι αυτό (όχι του προφιτερόλ), καθώς είμαι στον τέταρτο χρόνο ψυχοθεραπείας. Έχω μάθει να λέω πολλά "όχι", εκεί που πρέπει, ώστε να έχω χρόνο για πολλά "ναι” εκεί και με αυτούς που αγαπώ".