Ο Κωστής Σαββιδάκης έδωσε μια συνέντευξη στο περιοδικό "Λοιπόν" και τον δημοσιογράφο Γιώργο Μουλά. Μεταξύ άλλων μίλησε για την περιπέτεια της υγείας του.
Περάσατε μια περιπέτεια υγείας με τον κορονοϊό; Πώς ήταν αυτές οι 18 μέρες στο νοσοκομείο; Φοβηθήκατε; Ποιες ήταν οι σκέψεις;
Ήμουν σε θάλαμο, στο νοσοκομείο, κι ήταν οι χειρότερες 18 ημέρες της ζωής μου! Όχι φυσικά από την ασθένεια, αλλά από τις απαράδεκτες συνθήκες νοσηλείας. Και, προς Θεού, δεν το λέω αυτό για να κατηγορήσω το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό! Όχι! Ίσα ίσα, αυτοί οι άνθρωποι έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Αλλά, δυστυχώς, το κράτος δεν τους βοηθάει να κάνουν ακόμα καλύτερα την δουλειά τους! Και, δυστυχώς, ενώ ζούμε σε μία χώρα που μας κρατούν από τον μισθό μας τρελά ποσά για την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη (δηλαδή, πληρώνουμε κάθε μήνα)… παρόλα αυτά στο νοσοκομείο δεν υπήρχαν όχι μόνον τα στοιχειώδη (ούτε ένα σιρόπι, που λέει ο λόγος) αλλά δεν υπήρχε ούτε προσωπικό – ήταν ελάχιστοι οι νοσηλευτές… Κι άλλα πολλά… – που κάποια στιγμή θα τα πω με κάθε λεπτομέρεια! Και με κάθε απόδειξη!
Μέχρι σήμερα, ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή που έχετε ζήσει σε αυτή τη δουλειά;
Το διάστημα που ήμουν στο νοσοκομείο, τις 18 αυτές ήμερες, έμαθα βγαίνοντας ότι… ο κύριος Καραγιάννης, ο παραγωγός από τις "Άγριες Μέλισσες", έπαιρνε καθημερινά τηλέφωνο στο νοσοκομείο και ρωτούσε για την κατάσταση της υγείας μου! Κι αυτό ήταν και είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό! Να ενδιαφερθεί για μένα προσωπικώς ένας άνθρωπος που… αν μη τι άλλο είχε και έχει τόσες υποχρεώσεις! Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος αφιέρωσε χρόνο από τον (ελάχιστο!) χρόνο του για να νοιαστεί για μένα! Το ελάχιστο, λοιπόν, που μπορώ να κάνω κι εγώ με την σειρά μου για να του ανταποδώσω το καλό που μου έκανε είναι να του πω το "ευχαριστώ" μου και δημοσίως: τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ και θερμά!