Ηθοποιός λεπτών τόνων και αποχρώσεων, η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου ερμηνεύει τους ρόλους της με γοητευτική εσωτερικότητα. Η συζήτηση μαζί της δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από τη νέα πρόκληση στην καριέρα της που δεν είναι άλλη από τη Σοφία, τον χαρακτήρα που υποδύεται στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, Maestro.
Ποια είναι η Σοφία, την οποία ενσαρκώνεις στη σειρά Maestro, και τι την ορίζει;
Η Σοφία είναι κόρη, σύζυγος και μητέρα. Προσπαθεί χρόνια να βρει τον εαυτό της μέσα σ’ αυτές τις σχέσεις. Πνίγεται, ασφυκτιά μέσα στους δαίμονές της, στα απωθημένα, τα μυστικά και τα ψέματα που βιώνει τόσο στο σπίτι της όσο και στη μικρή κοινωνία όπου ζει. Προσπαθεί να εξυγιάνει τις σχέσεις και τη ζωή της, άλλοτε αμήχανα, άλλοτε άτσαλα και άλλοτε δυναμικά. Χρόνια εγκλωβισμένη στα πρέπει και στα "έτσι είναι η ζωή και δεν μπορείς να την αλλάξεις", αρχίζει σιγά σιγά να σπάει τα δεσμά της. Θέλει την ευτυχία και την ελευθερία, τη δική της και των παιδιών της. Η μοναδική σχέση που την κρατάει είναι αυτή με τον Μιχάλη (σ.σ. τον υποδύεται ο Αντίνοος Αλμπάνης) – είναι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύεται και αγαπά αληθινά. Όπως όλοι οι χαρακτήρες που έχει γράψει ο Χριστόφορος για τη σειρά, είναι ένα πολυσύνθετο μπερδεμένο κουβάρι που προσπαθεί να βρει την άκρη του και να αρχίσει να λύνει τον εαυτό του.
Ποια στοιχεία της είναι περισσότερο οικεία σ’ εσένα και ποια χρειάστηκε να τα δουλέψεις πιο πολύ;
Σίγουρα το να προσπαθώ να έχω με τα παιδιά μου μια σχέση ειλικρινή, καθαρή και υποστηρικτική, μια σχέση αποδοχής και στήριξης των επιθυμιών και των επιλογών τους, είναι κάτι με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα. Η αλήθεια όμως είναι ότι στη ζωή μου δε θα συμβιβαζόμουν με μια ζωή που δε θέλω και δε θα συγκάλυπτα ποτέ ανομίες και κακοποιητικές συμπεριφορές. Οι συζητήσεις με τον Χριστόφορο και τους υπέροχους ηθοποιούς με τους οποίους παίζουμε μαζί με βοήθησαν να βρω αυτό τον χαρακτήρα και να καταλάβω κάπως τη Σοφία.
Τι σου έχει μείνει από τα γυρίσματα του Maestro; Υπάρχει κάτι που σου άφησε μια ευχάριστη αίσθηση, μια μικρή νοσταλγία;
Αχ, δεν είναι μικρή η νοσταλγία… είναι μεγάλη! Η περίοδος που περάσαμε στους Παξούς ήταν σαν όνειρο. Ενώ δουλεύαμε όλοι, παράλληλα το ζούσαμε σαν πενταήμερη, στην ενήλικη πια ζωή μας. Δεθήκαμε ακόμα πιο πολύ μεταξύ μας όλοι. Είχαμε μια ξενοιασιά, μια ηρεμία, μια χαρά, που το νησί και οι κάτοικοί του μας τη μεγέθυναν. Έχουμε ευχαριστήσει τόσες φορές τον Χριστόφορο που, πέρα από την εξαιρετική συνεργασία που είχαμε μαζί του, μας μάζεψε όλους και μας πήγε στους Παξούς. Χριστόφορε, σ’ ευχαριστούμε για όλα. Ακόμη μια φορά!