Παραφράζοντας τη φράση που είχε πει παλαιότερα ο Γιώργος Σεφέρης "δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη”, μπορούμε να ισχυριστούμε ακριβώς το ίδιο και για τη μόδα. Με τόσες παραλλαγές και τις πολλές δεκαετίες που μετρά η βιομηχανία του ενδύματος είναι δύσκολο, ακόμα και για ιστορικούς μόδας, να ορίσουν ακριβώς ποιος σχεδιαστής εφηύρε ποιο ρούχο. Υπάρχουν ωστόσο, κάποιες φιγούρες της σύγχρονης κοινωνίας που κατάφεραν να αναδείξουν συγκεκριμένα ρούχα μέσα από το όραμα και τις συλλογές τους, φέρνοντας νέα πνοή στο γυναικείο ντύσιμο και αλλάζοντας τον τρόπο που το αντιμετωπίζουν τόσο οι ίδιες οι γυναίκες όσο και η κοινωνία.
Παρ'όλο που στην ιστορία της μόδας, υπάρχουν πολλοί αξιοσημείωτοι άνδρες δημιουργοί, όπως ο Christian Dior, ο Yves Saint Laurent και ο Cristóbal Balenciaga, σύμφωνα με την ιστορικό μόδας Beth Dincuff Charleston "Δεν υπάρχει καλύτερος για να σχεδιάσει ρούχα για γυναίκες, από μία γυναίκα”. Ανατρέχοντας λοιπόν στην ιστορία του ενδύματος, ξεχωρίσαμε εννέα σχεδιάστριες που δίχως αμφιβολία επηρέασαν και άφησαν το δικό τους στίγμα στη μόδας μέσα από κάποιες, συγκεκριμένες δημιουργίες τους.
Anne Lowe
Η Αμερικανίδα couturier, Anne Lowe είχε πελατολόγιο που θα φθονούσε κάθε σχεδιάστρια μόδας. Έντυνε τις γυναίκες των οικογενειών Roosevelt και Rockefeller, αλλά και άλλες socialite της Νέας Υόρκης, οι εμφανίσεις των οποίων πρωταγωνιστούσαν στον Τύπο της εποχής και ενέπνεαν τις γυναίκες. Ο πατέρας της Anne Lowe ήταν επίσης δημιουργός μόδας και είχε εξειδίκευση στα φορέματα, ενώ η σχεδιάστρια θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως girl boss, αφού στα 60s δεν υπήρχαν πολλές μαύρες γυναίκες που διατηρούσαν τη δική τους, άκρως επιτυχημένη επιχείρηση. Η Anne Lowe μάλιστα αποφάσισε να ακολουθήσει το όνειρο της και να ασχοληθεί με τη μόδα, παίρνοντας διαζύγιο από τον πρώτο σύζυγό της, ενώ κατάφερε να επαναφέρει την επιχείρησή της σε υγιή επίπεδα μετά από πολλές οικονομικές καταστροφές.
Η δημιουργία για την οποία έγινε ιδιαιτέρως διάσημη ήταν το νυφικό φόρεμα από ταφτά και μετάξι που δημιούργησε για την Jacqueline Bouvier στον γάμο της με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α, John F. Kennedy.
Coco Chanel
Σαφώς, μία παράγραφος δεν είναι αρκετή για να περιλάβουμε όλα τα επιτεύγματα της Coco Chanel. Είναι η γυναίκα που άλλαξε ολοκληρωτικά το γυναικείο ντύσιμο, απάλλαξε τις γυναίκες από ο,τιδήποτε τις καταπίεζε και παρουσίασε ένα στιλ που ακόμα και σήμερα, δεκαετίες αργότερα είναι επίκαιρο. Οι δημιουργίες για τις οποίες έγινε ευρέως γνωστή είναι το μικρό μαύρο φόρεμα και τα tweed sets. Ωστόσο, δεν τα επινόησε εξ' ολοκλήρου η ίδια. Αυτά προϋπήρχαν και η Mademoiselle Chanel κατάφερε να τα προσαρμόσει και να τα παρουσιάσει με τέτοιον τρόπο στις γυναίκες, ώστε καμία να μην μπορεί να αντισταθεί στην κομψότητα και τη στιλιστική αξία τους.
Τόσο το μαύρο φόρεμα όσο και τα tweed sets έμοιαζαν απλά στη δημιουργία τους, ωστόσο η Gabrielle έδινε προσοχή ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια όπως η εφαρμογή στο σώμα, τα υφάσματα και η άνεση που νιώθει η γυναίκα που τα φορά.
Diane von Furstenberg
Έχει χαρακτηριστεί δικαίως ως το φόρεμα που ταιριάζει και κολακεύει κάθε σωματότυπο με την πρώτη του εμφάνιση στο γυναικείο ένδυμα να πραγματοποιείται στα 70s και "μητέρα” του να είναι η Diane von Furstenberg. Ο λόγος για το wrap ή κρουαζέ φόρεμα, το οποίο αρχικά αποτελούνταν από φούστα και κρουαζέ τοπ, τα οποία στη συνέχεια ενώθηκαν, δημιουργώντας το κρουαζέ φόρεμα, όπως το γνωρίζουμε μέχρι και σήμερα.
Το wrap dress ήταν η απάντηση της Diane von Furstenberg στον συντηρητικό χαρακτήρα που ακολουθούσε η μόδα τις προηγούμενες δεκαετίες. Με αυτή τη δημιουργία, η σχεδιάστρια έκανε τις γυναίκες να αναδείξουν και να εκφράσουν τη θηλυκότητά τους μέσα από το ντύσιμο, κάτι που μέχρι τότε δεν ήταν καθόλου δεδομένο.
Donna Karan
Η Αμερικανίδα σχεδιάστρια μόδας, Donna Karan ξεκίνησε την καριέρα της στο πλευρό της Anne Klein και στη συνέχεια δημιούργησε τη δική της εταιρεία. Ο λόγος που έγινε -και είναι μέχρι σήμερα- γνωστή είναι τα "Seven Easy Pieces”. Ένα bodysuit, ένα tailored τζάκετ, μία φούστα, ένα λευκό πουκάμισο, ένα παντελόνι σε loose γραμμή, ένα πουλόβερ από κασμίρ, ένα μικρό μαύρο φόρεμα.
Ουσιαστικά, η Donna Karan ανέδειξε τα πρακτικά, ευέλικτα και σχετικά budget friendly κομμάτια που κάθε γυναίκα αξίζει να έχει στη συλλογή της, αφού υπόσχονται διαχρονική κομψότητα. Ο στόχος της ήταν να δημιουργήσει ρούχα, με τα οποία οι γυναίκες να μπορούν να δημιουργήσουν πληθώρα από looks σε κάθε πιθανή περίσταση. Το σίγουρο είναι πως πέτυχε το όραμα της, αφού η πρακτική των "Seven Easy Pieces” διδάσκεται στα περισσότερα πανεπιστήμια μόδας.
Rei Kawakubo
Από την πρακτικότητα και τη διαχρονικότητα περνάμε στον avant garde χαρακτήρα που είχαν οι δημιουργίες της Rei Kawakubo. Η Ιαπωνέζα σχεδιάστρια και δημιουργός του οίκου Comme Des Garçons έγινε γνωστή -μεταξύ άλλων- για το άκρως επιτυχημένο πάντρεμα της μόδας με την τέχνη. Τα ρούχα της αγκάλιαζαν το σώμα και ταυτόχρονα άλλαζαν τη μορφή και τη σιλουέτα του, τουλάχιστον συγκριτικά με τις σιλουέτες που πρότειναν οι δημιουργοί πριν τα 80s.
Η Rei Kawakubo έφερε στην επικαιρότητα της μόδας τα ρούχα, τα οποία εκείνη την εποχή χαρακτηρίστηκαν ως "περίεργα”, ωστόσο πλήθος γυναικών ξεχώρισαν την avant garde αισθητική τους και εκτίμησαν τη διαφορετικότητά τους.
Mary Quant
Μπορεί σήμερα οι μίνι φούστες να είναι ένα από τα staples της γυναικείας γκαρνταρόμπας και να φοριούνται κάθε κάθε γυναίκα, ανεξαρτήτου ηλικίας και στιλ, ωστόσο κάποιες δεκαετίες πριν ήταν μεγάλο ταμπού. Η γυναίκα που έκανε την αλλαγή και ανέδειξε τις κοντές φούστες ως σύμβολο γυναικείας χειραφέτησης και δυναμισμού είναι η Mary Quant. Η δημιουργός με σωστούς χειρισμούς τόσο στη σχεδίαση και το styling όσο και στο marketing, κατάφερε να πείσει ακόμα και τους πιο συντηρητικούς πως μία γυναίκα με μίνι φούστα δεν προκαλεί και δεν πρέπει να είναι κατακριτέα.
Miuccia Prada
Οι συντάκτες μόδας συνηθίζουν να γράφουν πως ένας από τους λόγους που η Miuccia Prada έγινε ιδιαιτέρως διάσημη είναι η "jolie laide” αισθητική που σημαίνει "το όμορφο, άσχημο”. Η σχεδιάστρια, όπως και η Rei Kawakubo αδιαφορούσαν για τη δημιουργία τάσεων και ρούχων που θα ξεχαστούν μέσα σε κάποιες σεζόν. Η Miuccia προσέγγισε το γυναικείο ντύσιμο με έναν εντελώς διαφορετικό, ολόδικο της τρόπο, το οποίο λειτούργησε και λειτουργεί μέχρι σήμερα ως τροφή για σκέψη στους λάτρεις της μόδας.
Για παράδειγμα, στις 8 Μαρτίου του 1996, η Miuccia Prada παρουσίασε τη Ready to Wear συλλογή που αφορούσε τη σεζόν Φθινόπωρο 1996 και ήταν αφιερωμένη σε μία πολύ προσωπική, καλλιτεχνική αναζήτηση της. Ήδη από την προηγούμενη συλλογή, εκείνη για την Άνοιξη του 1996, η οποία είναι ως μότο "the good taste of bad taste”, η σχεδιάστρια έφερε μία αλλαγή στα μέχρι τότε δεδομένα της μόδας. Αποσταθεροποίησε τα πρότυπα της εποχής, τη σχέση των δύο φύλων και του ντυσίματος που τα αφορά, την ομορφιά και τα πρότυπα της, το lifestyle εξ' ολοκλήρου. Πρωταγωνιστές της συλλογής ήταν τα γεωμετρικά σχήματα με τα έντονα χρώματα που θύμιζαν τη δεκαετία του '70, οι αποχρώσεις όπως το ναυτικό μπλε, το καφέ, το μουσταρδί, το λιλά, το μαύρο, το burnt orange, αλλά και οι συνδυασμοί που προκάλεσαν συζητήσεις για το τι είναι αντικειμενικά κομψό και τι όχι.
Sonia Rykiel
Ακριβώς όπως το κρουαζέ φόρεμα της Diane von Furstenberg, το "poor boy sweater” που είχε την υπογραφή της Sonia Rykiel κατάφερε να ξεσηκώσει ένα δεύτερο κύμα φεμινισμού και δημιούργησε ένα νέο κίνημα που αφορούσε το γυναικείο ντύσιμο. Η σχεδιάστρια που έγινε ευρέως γνωστή για τις Ready to Wear συλλογές της, παρόλο που η καταγωγή της είναι η χώρα που εξυμνεί την Υψηλή Ραπτική, δηλαδή η Γαλλία, κατάφερε να αφήσει για λίγο τις δημιουργίες που μοιάζουν με εκθέματα μουσείου και στράφηκε στη δημιουργία ρούχων που κολακεύουν και είναι άνετα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η δημιουργία του "poor boy sweater” που είναι ένα πουλόβερ που αγκαλιάζει το σώμα, επιτρέπει ελευθερία κινήσεων και κάνει τη γυναίκα που το φορά να αισθάνεται άνετα. Το εν λόγω πουλόβερ αγαπήθηκε πολύ από style icons όπως η Audrey Hepburn και η Françoise Hardy που τα φόρεσαν πολύ τις δεκαετίες '60 και '70.
Madeleine Vionnet
Η Madeleine Vionnet είναι μία από τις σχεδιάστριες που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τη μόδα του 20ου αιώνα, ενώ οι τεχνικές της έχουν γίνει πηγή έμπνευσης και έχουν υιοθετηθεί από αρκετούς σχεδιαστές της νέας εποχής. Ο λόγος που έγινε ακόμα περισσότερο διάσημη είναι το bias cut, η τεχνική δηλαδή που ακολουθούν οι σχεδιαστές για να κόψουν σε διαγώνια κατεύθυνση ένα ύφασμα, ώστε να πετύχουν τη μέγιστη ελαστικότητα του υφάσματος. Αυτή η τεχνική κάνει το ύφασμα να αγκαλιάζει τις γραμμές και τις καμπύλες του σώματος, δημιουργώντας το γνωστό ντραπέ εφέ. Για την εποχή που η Madeleine Vionnet μεσουρανούσε στη μόδα, αυτή η τακτική ήταν νέα και ρηξικέλευθη, αφού η έκφραση της θηλυκότητας μέσα από το ντύσιμο δεν ήταν κάτι που συνηθιζόταν στις συντηρητικές κοινωνίες των 20s και 30s.
